Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Pare d'Oro



Καταπλήξτε τα αγαπημένα σας πρόσωπα με το πιο μοδάτο δώρο τις εορταστικές μέρες!!
Ένα must για κάθε gay celebrity και νεόπλουτο hipster!!




Η λίστα που ακολουθεί είναι τα keywords με τα οποία αναγνώστες από κάθε σημείο της υφηλίου προσηλυτίστηκαν και οδηγήθηκαν στα ακανθώδη δίχτυα μου. Η επιμονή τους στο σκάλισμα των εκατοντάδων αποτελεσμάτων του Google είναι άξια θαυμασμού, καθώς, όπως μπορείτε να εξακριβώσετε, σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις αναζήτησης κάποιου από τα παρακάτω keywords μπορεί να εμφανιστεί το μπλογκ στα αποτελέσματα των πρώτων δέκα σελίδων.

Χωρίς περισσότερα σχόλια, σας δίνω το δώρο μου μετά από επίμονη και προσεκτική συλλογή στατιστικών των τελευταίων οκτώ μηνών, πολύτιμο σαν συνονθύλευμα χάλκινων κερμάτων σε πορτοφόλι Μπέλληνα συνταξιούχου.




ΚΑΝΕ "LIKE" ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ......!!!!!! 

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ....!!!!


Ε, ΚΑΤΣΕ. ΠΟΥ ΠΑΣ; ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ "LIKE"....!!!!! 

ΚΑΝΕ "LIKE" ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΤΙΒΕΝ ΣΙΓΚΑΛ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΣ....!!! [ΟΛΟΪΔΙΟΣ....!!!! ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ....!!!!!]



paidia kai odhgoi prosexoume mizi
κρυσταλλικη μεθ πως κανουν
happy hippo
αποτυχημενη βλεφαροπλαστικη
χαλαζιο στο ματι
δυο σεληνες
ποτε κερδιζεται μια παρτιδα σκακι                                          
γλυψε μποτες
θωπεύσεις ορισμος
beware της παρούσας sms
ntuaντρεσινγκ
ψυκτες καδμιο καρκινογονο
ιεροσ πασσαλοσ
ξυδι με υδραργυρο μαζι?
δευτερονόμιο κεφ 21΄λιθοβολήσουν
kitaritida ston kolo
& σια συντροφιά
ηλεκτρικές σούβλες
μπιτ μποξ
sklavos mazoxistis
η αδερφη μου στο κρεβατι                                                  
πετρα ποταμισια για μαντρα   
youtybe metamorfoseis se erpetoeidi
γιατί δεν δανειζόμαστε από τους κινέζους
θελω να γινω ιερεια
χαρουμενα γενεθλια στην αδερφη μου
lhksh ekleipshs iounios
πυρηνικη ενεργεια και αλχημεια
stoxopiymeni neo nazi
το φθηνοτερο κλιματιστικο
ωραια ποδια η αδερφη μου
αγορα γιδιον                                                  
γκριματσες αστειες   
ινδικο χοιριδιο γδαρμενο
μαρια δαιμονισμενη
foto πικατσου
ξυπνητήρια με ηχους
@τι σημαινει επαιτούν
27 αυγουστου 2011 + αρης + σεληνη
λανθανεις ορθως ναυπλιο
αν αγαπας κατι ασ’το να φυγει….αν γυρισει είναι δικο σου…
ασχημα της κοκα κολα λαιτ
τραγοδη γρηκ
2 φορες σεληνη αυγουστος
bradupoda
mpatsoi jumping
wwν
ιερό τζιτζικι
erevkerax\
σκατόμπαλα
χαραξη εικονων και γραμματων
ευθυγραμμιση ελένην
αρσενικοι μπαμπουινοι
εργα με πορδες
donkey rooster
βαλτώδης φρασεις
ενδυνάμωση τησ φιλοπατρίας των μαθητών
youtube tragia
τα καλυτερα τραγια
τι σημαινει ταπερ
θουκυδίδης 3.20 μεταφραση
ο ικάρ
saxles fraseis alla asteies
κωλος της μαϊμούς
ωων
φωτογραφιες aris diam
gremlins ελλαδα gizmo
o kolos tis maimous
γλωσσα μαϊμους
soyper fown
πανιερεσ μπαμπου
oikogenoia lejevn katoikidios
kafalaio m
διαστροφικος μαζοχιστης
η συγχρονη φιλοσοφικη λιθος
ιπποποταμος αφοδευει
αμεση απόρροια του προπατορικο αμαρτημα
φρασεισ με νοημα
αφρικανικα θρησκευματα
χριστιανισμος τα κακά
γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο β
χεσε μας
λεξεις αγγλικες που κανουν ομοιοκαταληξια με το christmas
τι συμβολιζει η φλεγομενη βαλτος ?
άδεια αντικατάστασης αραβικά στα ελληνικά
melissa spondylo
θρησκευματα καναδας
μποτεσ βαλτου
προστατης σημειο g
σκατα προβατου


Κατά τον λαόν και οι άρχοντες.

kalhmera apo to anatoliko blog...!!!

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Η φλεγόμενη προβάτος

"ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς καὶ ποιήσας σκότος, ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν πάντα ταῦτα."
 Ησαΐας, Κεφάλαιο 45, στίχος 7 



 [...] καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν [...]




Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο "Χριστιανισμός και Θρησκεύματα - (Β τάξη Γενικού Λυκείου - Γενικής Παιδείας)"


Κεφάλαιο 11. Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο; 
(πηγή: http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/units/?course=DSGL-B126&id=1960)



α) Τι είναι κακό;
Όσον αφορά στη φύση και την προέλευση του κακού πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το κακό δεν υπάρχει ως δημιούργημα και ο Θεός δεν ευθύνεται γι' αυτό.  [...] Ο Θεός δε δημιουργεί το κακό, αλλά δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα της επιλογής [...]



β) Προπατορικό αμάρτημα: αφετηρία του κακού


 


Bitch please.








Η ανάρτηση πραγματεύεται το ζήτημα της τυφλής υποταγής στην αυθεντία των θρησκευτικών γραφών, καθώς και το ζήτημα της θεοπνευστίας αυτών.

(Θεοπνευστία: Η εκ θεού, η θεία έμπνευσις)

Τα κείμενα της Βίβλου (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) αντλούν το κύρος και την αυθεντία τους κατευθείαν από τον θεό τον οποίο περιγράφουν, καθώς θεωρούνται από τους πιστούς θεόπνευστα. Για τον πιστό, αυτό γίνεται αποδεκτό χωρίς κανένα ερώτημα, αφού έχει πειστεί ότι η ερώτηση "είναι η Βίβλος θεόπνευστη;" είναι λογισμός εκ του πονηρού. Προκειμένου να μην σκανδαλίσει την ψυχή του με την μιαρή και απεχθή δραστηριότητα της σκέψης, αφήνει την ανάλυση (και αρκετές φορές ακόμη και την ανάγνωση) των ιερών του κειμένων σε ανθρώπους που θεωρεί φωτισμένους, επειδή το χρυσόψαρό τους ξέρει να κάνει ποδήλατο ή σπούδασαν θεολογία και άρα έγιναν ειδικοί σε αυτά.

 Θα δώσουμε στη συνέχεια μερικά χωρία από την Βίβλο με στόχο ακριβώς να σκανδαλίσουμε (ενεργοποιήσουμε) την κριτική ικανότητα του αναγνώστη. Στην ανάλυσή μας θα χρησιμοποιήσουμε μόνο τα κείμενα της Βίβλου που περιέχονται στον Κανόνα, δηλαδή τα "επίσημα" και "αξιόπιστα", και όχι εκείνα που η ΕΚΚΛΗ&ΣΙΑ κατηγοριοποιεί ως απόκρυφα ή ψευδεπίγραφα.

Αξίζει, φυσικά, να σημειωθεί ότι τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, για παράδειγμα, που είναι σήμερα ευρέως διαδεδομένα, προέρχονται από συγκριτική μελέτη διαφόρων χειρογράφων που αποτελούν αντίγραφα αντιγράφων αντιγράφων. Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση άμεση απόρροια των πρωτότυπων κειμένων. Μάλιστα έχουν καταγραφεί, μέσω σύγκρισης χειρογράφων, αρκετές περιπτώσεις στις οποίες ο αντιγραφέας του αντιγράφου θεώρησε σωστό να προσθέσει την προσωπική του γνώμη κατά την αντιγραφή. Ο αναγνώστης που επιθυμεί να μάθει περισσότερα για την αξιοπιστία της αντιγραφής θα πρέπει να προβεί σε μια αναζήτηση, καθώς αυτό ξεφεύγει από τα πλαίσια του παρόντος κειμένου. Θα αναφέρω μόνο πως ο παλιότερος σωζόμενος κώδικας, και κάποτε ολόκληρη Βίβλος, είναι ο Σιναϊτικός Κώδιξ, που αντιγράφηκε κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα, δηλαδή τρεις αιώνες περίπου μετά τη δράση τού Ιησού.

Για τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, που μεταφράστηκαν από τα Εβραϊκά στην Κοινή Ελληνιστική την εποχή των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, θα πρέπει κανείς να ερευνήσει βιβλιογραφία που πραγματεύεται το εβραϊκό κείμενο και όχι το ελληνικό που έχει αρκετά μεταφραστικά λάθη.

Η παρούσα ανάλυση θα βασιστεί σε αμοιβαίως αποκλειόμενα ενδεχόμενα.

Πρόταση 1:

Η Βίβλος που έχουμε σήμερα στα χέρια μας είναι θεόπνευστη και άρα αλάθητη.

Αν υπήρξαν τροποποιήσεις, προσθαφαιρέσεις και λάθη κατά την αντιγραφή/μετάφραση των κειμένων, τότε η Πρόταση 1 δεν ισχύει. Το οποίο σημαίνει ότι η τυφλή υπακοή σε αυτά τα κείμενα υποδεικνύει ηλιθιότητα φέρουσα περικεφαλαία.

Εμείς θα θεωρήσουμε πως δεν υπήρξε καμία τροποποίηση και προσθαφαίρεση και κανένα λάθος κατά την αντιγραφή/μετάφραση των κειμένων για να προχωρήσουμε στην ανάλυσή μας, θα θεωρήσουμε δηλαδή πως διαβάζουμε το πρωτότυπο κείμενο της Βίβλου.




Ένα μικρό δείγμα χωρίων από την Παλαιά Διαθήκη.

 ________________________________________________________________________________
24 ἀγαπᾷς γὰρ τὰ ὄντα πάντα καὶ οὐδὲν βδελύσσῃ, ὧν ἐποίησας· οὐδὲ γὰρ ἂν μισῶν τι κατεσκεύασας. (Σοφία Σολομώντος, Κεφάλαιο 11, στίχος 24)
 ________________________________________________________________________________


Δηλαδή ο θεός αγαπάει κάθε ον, δεν απεχθάνεται και δεν μισεί κανέναν.  



Συγκρίνετε με τα παρακάτω:

2 ᾿Ηγάπησα ὑμᾶς, λέγει Κύριος. καὶ εἴπατε· ἐν τίνι ἠγάπησας ἡμᾶς; οὐκ ἀδελφὸς ἦν ῾Ησαῦ τοῦ ᾿Ιακώβ; λέγει Κύριος, καὶ ἠγάπησα τόν ᾿Ιακώβ, 3 τὸν δὲ ῾Ησαῦ ἐμίσησα καὶ ἔταξα τὰ ὅρια αὐτοῦ εἰς ἀφανισμὸν καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ εἰς δώματα ἐρήμου; (Μαλαχίας, Κεφάλαιο 1, στίχοι 2 με 3)

7 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπό ἑρπετῶν ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην ὅτι ἐποίησα αὐτούς (Γένεσις, Κεφάλαιο 6, στίχος 7)

10 οὐχ εὑρεθήσεται ἐν σοὶ περικαθαίρων τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἢ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ ἐν πυρί, μαντευόμενος μαντείαν, κληδονιζόμενος καὶ οἰωνιζόμενος, 11 φαρμακὸς ἐπαείδων ἐπαοιδήν, ἐγγαστρίμυθος καὶ τερατοσκόπος, ἐπερωτῶν τοὺς νεκρούς. 12 ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα· ἕνεκεν γὰρ τῶν βδελυγμάτων τούτων Κύριος ἐξολοθρεύσει αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου. (Δευτερονόμιον, Κεφάλαιο 18, στίχοι 10 έως και 12)

6 οὐδὲ διαμενοῦσι παράνομοι κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου. ἐμίσησας πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν· 7 ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος. ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον βδελύσσεται Κύριος (Ψαλμοί, Κεφάλαιο 5, στίχοι 6 και 7)

6 εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου· ἐλυτρώσω με, Κύριε ὁ Θεὸς τῆς ἀληθείας. 7 ἐμίσησας τοὺς διαφυλάσσοντας ματαιότητας διακενῆς· ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ Κυρίῳ ἤλπισα. (Ψαλμοί, Κεφάλαιο 30, στίχοι 6 και 7)


Ήταν ένα ελάχιστο δείγμα το οποίο περιορίστηκε ρητά σε στίχους που δείχνουν ολοπρόφανη σύγκρουση κατά λέξη, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν τις εντολές του θεού προς εξολόθρευση κατοίκων και ισοπέδωση πόλεων τις οποίες εύκολα θα βρει ο αναγνώστης στο διαδίκτυο. Σε παλιότερες αναρτήσεις έχουν γίνει και οι αντίστοιχες αναφορές στον θεϊκό νόμο περί λιθοβολισμού ανυπάκουων παιδιών και φυσικά στη σφαγή των πρωτότοκων γιών και ζώων (Έξοδος Κεφ.12, στίχος 29 !) της Αιγύπτου.





Αναφέρουμε παρακάτω μια πολύ γνωστή φράση από την Καινή Διαθήκη

 ________________________________________________________________________________
  8 ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν. (Επιστολή Ιωάννου Α', στίχος 8)
__________________________________________________________________


Ο Θεός είναι αγάπη. 

"Τα κακά τα προκαλούν μόνο οι άνθρωποι", όπως μας δίδαξε και το σχολικό βιβλίο στην αρχή της ανάρτησης.


Συγκρίνετε με τα παρακάτω:

37 Τίς οὕτως εἶπε, καὶ ἐγενήθη; Κύριος οὐκ ἐνετείλατο. 38 ἐκ στόματος ῾Υψίστου οὐκ ἐξελεύσεται τὰ κακὰ καὶ τὸ ἀγαθόν; (Θρήνοι Ιερεμίου, Κεφάλαιο 3, στίχοι 37 και 38)

7 ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς καὶ ποιήσας σκότος, ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν πάντα ταῦτα. (Ησαΐας, Κεφάλαιο 45, στίχος 7)

14 καὶ ἱλάσθη Κύριος περὶ τῆς κακίας, ἧς εἶπε ποιῆσαι τὸν λαὸν αὐτοῦ. (Έξοδος, Κεφάλαιο 32, στίχος 14)

14 οὐ γὰρ μὴ προσκυνήσητε θεοῖς ἑτέροις· ὁ γὰρ Κύριος ὁ Θεὸς ζηλωτὸν ὄνομα, Θεὸς ζηλωτής ἐστι. ('Εξοδος, Κεφάλαιο 34, στίχος 14)

2 Θεὸς ζηλωτὴς καὶ ἐκδικῶν Κύριος, ἐκδικῶν Κύριος μετὰ θυμοῦ, ἐκδικῶν Κύριος τοὺς ὑπεναντίους αὐτοῦ, καὶ ἐξαίρων αὐτὸς τούς ἐχθροὺς αὐτοῦ (Ναούμ, Κεφάλαιο 1, στίχος 2)

29 πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος, ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας; 30 οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος· καὶ πάλιν· Κύριος κρινεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ. 31 φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος. (Προς Εβραίους Παύλου, Κεφάλαιο 10, στίχοι 29 έως και 31)

36 ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν. (Κατά Ιωάννην, Κεφάλαιο 3, στίχος 36)

2 τάδε εἶπε Κύριος Σαβαώθ· νῦν ἐκδικήσω ἃ ἐποίησεν ᾿Αμαλὴκ τῷ ᾿Ισραήλ, ὡς ἀπήντησεν αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐξ Αἰγύπτου· 3 καὶ νῦν πορεύου καὶ πατάξεις τὸν ᾿Αμαλὴκ καὶ ῾Ιερὶμ καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ οὐ περιποιήσῃ ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐξολοθρεύσεις αὐτὸν καὶ ἀναθεματιεῖς αὐτὸν καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ οὐ φείσῃ ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀποκτενεῖς ἀπὸ ἀνδρὸς καὶ ἕως γυναικὸς καὶ ἀπὸ νηπίου ἕως θηλάζοντος καὶ ἀπὸ μόσχου ἕως προβάτου καὶ ἀπὸ καμήλου ἕως ὄνου.  (Βασιλειών Α, Κεφάλαιο 15, στίχος 3)

11 ἐν δὲ τῷ φεύγειν αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐπὶ τῆς καταβάσεως ᾿Ωρωνὶν καὶ Κύριος ἐπέρριψεν αὐτοῖς λίθους χαλάζης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἕως ᾿Αζηκά, καὶ ἐγένοντο πλείους οἱ ἀποθανόντες διὰ τοὺς λίθους τῆς χαλάζης ἢ οὓς ἀπέκτειναν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ μαχαίρᾳ ἐν τῷ πολέμῳ.(Ιησούς Ναυή, Κεφάλαιο 10, στίχος 11)

2 διότι θυμὸς Κυρίου ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη καὶ ὀργὴ ἐπὶ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν τοῦ ἀπολέσαι αὐτοὺς καὶ παραδοῦναι αὐτοὺς εἰς σφαγήν. 3 οἱ δὲ τραυματίαι αὐτῶν ριφήσονται καὶ οἱ νεκροί, καὶ ἀναβήσεται αὐτῶν ἡ ὀσμή, καὶ βραχήσεται τὰ ὄρη ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτῶν. (Ησαΐας, Κεφάλαιο 34, στίχος 2)

35 καὶ πῦρ ἐξῆλθε παρὰ Κυρίου καὶ κατέφαγε τοὺς πεντήκοντα καὶ διακοσίους ἄνδρας τοὺς προσφέροντας τὸ θυμίαμα. (Αριθμοί, Κεφάλαιο 16, στίχος 35)

22 καὶ ἰάθησαν τὰ ὕδατα ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης κατὰ τὸ ρῆμα ῾Ελισαιέ, ὃ ἐλάλησε. 23 καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε. 24 καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθον δύο ἄρκοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ᾿ αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας. 25 καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον κἀκεῖθεν ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.(Βασιλειών Δ, Κεφάλαιο 2, στίχος 22+ )

21 εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· πορευομένου σου καὶ ἀποστρέφοντος εἰς Αἴγυπτον, ὅρα πάντα τὰ τέρατα, ἃ δέδωκα ἐν ταῖς χερσί σου, ποιήσεις αὐτὰ ἐναντίον Φαραώ· ἐγὼ δὲ σκληρυνῶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ ἐξαποστείλῃ τὸν λαόν. 22 σὺ δὲ ἐρεῖς τῷ Φαραώ· τάδε λέγει Κύριος· υἱὸς πρωτότοκός μου ᾿Ισραήλ· 23 εἶπα δέ σοι· ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα μοι λατρεύσῃ· εἰ μὲν οὖν μὴ βούλει ἐξαποστεῖλαι αὐτούς, ὅρα οὖν, ἐγὼ ἀποκτενῶ τὸν υἱόν σου τὸν πρωτότοκον. 24 ἐγένετο δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἐν τῷ καταλύματι συνήντησεν αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐζήτει αὐτὸν ἀποκτεῖναι. 25 καὶ λαβοῦσα Σεπφώρα ψῆφον περιέτεμε τὴν ἀκροβυστίαν τοῦ υἱοῦ αὐτῆς καὶ προσέπεσε πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἔστη τὸ αἷμα τῆς περιτομῆς τοῦ παιδίου μου. 26 καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, διότι εἶπεν· ἔστη τὸ αἷμα τῆς περιτομῆς τοῦ παιδίου μου (Έξοδος, Κεφάλαιο 4, στίχος 21+)


῾Η ἄκαρπη συκιὰ
18 Πρωΐας δὲ ἐπανάγων εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασε· 19 καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. 20 καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες· πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ; 21 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται· 22καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε. (Κατά Ματθαίον, Κεφάλαιο 21, στίχος 18 έως και 22)


34 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν. 35 ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς· 36 καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ.
῾Ο ἄξιος μαθητὴς
37 ῾Ο φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· (Κατά Ματθαίον, Κεφάλαιο 10, στίχος 34+)


Και υπάρχουν πολλά άλλα τέτοιου είδους παραδείγματα φόνων ανθρώπων, από τον θεό αυτοπροσώπως ή από τους Ισραηλίτες μετά από εντολή του, διάσπαρτα στα ιερά βιβλία με γνωστότερα ίσως τον Κατακλυσμό και τη σφαγή των πρωτότοκων στην Αίγυπτο.

Πέραν τούτων, σε όλη την έκταση της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ο Θεός δεν χάνει ευκαιρία να μισήσει είδωλα και να απαιτήσει την λατρεία του ως μοναδικού και αληθινού θεού. Όπως για παράδειγμα εδώ:

 ____________________________________________________________________________________  
6 Οὕτως λέγει ὁ Θεὸς ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραὴλ ὁ ρυσάμενος αὐτὸν Θεὸς σαβαώθ· ἐγὼ πρῶτος καὶ ἐγὼ μετὰ ταῦτα· πλὴν ἐμοῦ οὐκ ἔστι Θεός.  (Ησαΐας, Κεφάλαιο 44, στίχος 6)



20 ὁ θυσιάζων θεοῖς θανάτῳ ἐξολοθρευθήσεται, πλὴν Κυρίῳ μόνῳ.(Έξοδος, Κεφάλαιο 22, στίχος 20)
 ____________________________________________________________________________________

Συγκρίνετε τώρα με το παρακάτω, μόλις λίγους στίχους παραπέρα.

28 θεοὺς οὐ κακολογήσεις καὶ ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐ κακῶς ἐρεῖς. (Έξοδος, Κεφάλαιο 22, στίχος 28)

και

5 καὶ γὰρ εἴπερ εἰσὶ λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν οὐρανῷ εἴτε ἐπὶ τῆς γῆς, ὥσπερ εἰσὶ θεοὶ πολλοὶ καὶ κύριοι πολλοί, 6 ἀλλ᾿ ἡμῖν εἷς Θεὸς ὁ πατήρ, ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ εἷς Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός, δι᾿ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς δι᾿ αὐτοῦ. (Προς Κορινθίους Α Παύλου, Κεφάλαιο 8, στίχος 5 και 6)

Ο ΘΕΟΣ ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ. 2 ἕως πότε κρίνετε ἀδικίαν καὶ πρόσωπα ἁμαρτωλῶν λαμβάνετε; (διάψαλμα). 3 κρίνατε ὀρφανῷ καὶ πτωχῷ, ταπεινὸν καὶ πένητα δικαιώσατε· 4 ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ ρύσασθε αὐτόν. 5 οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς. 6 ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες· 7 ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡς εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε. 8 ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι. (Ψαλμοί, Κεφάλαιο 81, στίχος 1+)


 
Τελικά πόσοι θεοί είναι;





Ίσως τώρα να αναρωτιέστε "μα θεός ή δαίμονας είναι αυτός ο παιδοκτόνος αιμοσταγής τύραννος που δεν ξέρει τι του γίνεται;"

Και τώρα που σκανδαλιστήκατε όσο δεν πάει,
συγκρίνετε αυτά:

ΚΑΙ ἔστη διάβολος ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ ἐπέσεισε τὸν Δαυὶδ τοῦ ἀριθμῆσαι τὸν ᾿Ισραήλ. 2 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ πρὸς ᾿Ιωὰβ καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως· πορεύθητε, ἀριθμήσατε τὸν ᾿Ισραὴλ ἀπὸ Βηρσαβεὲ καὶ ἕως Δὰν καὶ ἐνέγκατε πρός με, καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν. (Παραλειπομένων Α, Κεφάλαιο 21, στίχος 1 και 2)


ΚΑΙ προσέθετο ὀργὴν Κύριος ἐκκαῆναι ἐν ᾿Ισραήλ, καὶ ἐπέσεισε τὸν Δαυὶδ ἐν αὐτοῖς λέγων· βάδιζε, ἀρίθμησον τὸν ᾿Ισραὴλ καὶ τὸν ᾿Ιούδαν. 2 καὶ εἶπεν ὀ βασιλεὺς πρὸς ᾿Ιωὰβ ἄρχοντα τῆς ἰσχύος τὸν μετ αὐτοῦ· δίελθε δὴ πάσας φυλὰς ᾿Ισραὴλ καὶ ᾿Ιούδα, ἀπὸ Δὰν καὶ ἕως Βηρσαβεὲ καὶ ἐπίσκεψαι τὸν λαόν, καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν τοῦ λαοῦ. (Βασιλιειών Β, Κεφάλαιο 24, στιχος 1 και 2)

Αναφέρονται ακριβώς στο ίδιο γεγονός.





Απαντήστε τώρα στο προηγούμενο ερώτημα.










Slaughtering mankind and incinerating their home cities since the Fall
  

















Άντε θα την πάρουμε την Πόλη; 
Έχει σκουριάσει.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Ωόν και ο In και ο ερχόμενος

Ακούγεται φιλάνθρωπος.





"Να μην διαβάζετε στα μικρά παιδιά σας παραμύθια, που είναι ψέματα. Να τους διαβάζετε την Παλαιά Διαθήκη. Να μαθαίνουν από μικρά."

Ήταν μια φράση που έτυχε να ακούσω, όταν έπεσα μετά από auto-search στη ραδιοφωνική εκπομπή της ΕΚΚΛΗ&ΣΙΑ. "Τσακ Ποτ", σκέφτηκα και συνέχισα να ακούω τον άξιο συνεχιστή του Joseph Goebbels, ο οποίος έπλενε τον μινιμαλιστικό εγκέφαλο των ακροατών του με τον πύρινο, παιδαγωγικό λόγο του. Λίγα λεπτά μετά, ακόμη κι εγώ δεν άντεχα τις διαδοχικές αυξομειώσεις στην ένταση της φωνής του, κάθε στιγμή που σχεδόν όλα τα καταγεγραμμένα logical fallacies υλοποιούνταν με τη μορφή ηχητικών σημάτων στην έξοδο του μεγαφώνου."Ωχ, βούλωσέ το πια, Φίρερ" φώναξα και κοπάνησα το "Next Channel".

Όντας, βέβαια, αρρωστημένα ευφάνταστος, αποφάσισα να ενορχηστρώσω μια προσομοίωση της ανωτέρω παιδαγωγικής πρότασης.

Πατέρας: - Κι ύστερα ο Θεούλης είπε στον Μωυσή: "Τα μεσάνυχτα θα διασχίσω την Αίγυπτο. Κάθε πρωτότοκος γιος στην Αίγυπτο θα πεθάνει, από τον πρωτότοκο γιο του Φαραώ, μέχρι τον πρωτότοκο γιο μιας τυχαίας σκλάβας, όπως και όλα τα πρωτότοκα ζώα. Θα υπάρχει δυνατός θρήνος στην Αίγυπτο. Ο χειρότερος που υπήρξε ή θα υπάρξει ποτέ". Αυτάαααα. Κοιμήσου τώρα.

Κοριτσάκι: - Δεν μπορώ, φοβάμαι.

- Τι φοβάσαι;

- Τον θεούλη. Μπορεί να με σκοτώσει.

- Γιατί τον φοβάσαι; Δεν έκανες τίποτα, (ούτε είσαι πρωτότοκος γιος).

- Ούτε και τα παιδάκια στην Αίγυπτο έκαναν.

- Έκανε ο Φαραώ. Δεν άφηνε τους Εβραίους ελεύθερους.

- Και τι σχέση έχει αυτό με τα παιδάκια;

- Αυτά είναι του Θεού πράγματα, δεν πρέπει να τα ρωτάς. Θα σου φέρω κάποιον να σε βοηθήσει, καρδούλα μου. Όλα θα πάνε καλά, Έμιλι Ρόουζ.

Κατά τα άλλα, βέβαια, φαίνεται εποικοδομητική η ιδέα να διδάσκεται το παιδί από μικρό τις σφαγές, τις αιμομιξίες και τις θείες τιμωρίες από το αδιαμφισβήτητα ορθό πρίσμα τής Παλαιάς Διαθήκης. Να μαθαίνει, όπως είπε και ο εκφωνητής ιερέας, από μικρό.

Επειδή έχω έξυπνους αναγνώστες (appeal to flattery), θα προχωρήσω την ανάρτηση χωρίς πολλά εισαγωγικά. Αν όμως περιμένετε εγώ να σας πω από που προήλθε ο τίτλος, τότε πηγαίνετε καλύτερα να διαβάσετε Espresso.


Ο άνθρωπος συνήθιζε και συνηθίζει να εκφράζει συναισθήματα. Αφορμόμενος από αυτό θα κάνω μια σύντομη και διόλου επιστημονικη μελέτη της διαχρονικής εξέλιξης των θρησκειών.



Την εποχή που δεν υπήρχε internet, ρεύμα και ΣΚΑΙ, οι άνθρωποι μαστίζονταν από αμάθεια. Παρατηρώντας τις ζωές τους, κατάφεραν μετά από υπερπροσπάθεια να σημειώσουν δυο κοινά, πανανθρώπινα σημεία: τη γέννηση και τον θάνατο. Γνώριζαν, σαφώς, ότι ένα απλοειδές ωάριο μετά από γονιμοποίηση μετατρέπεται σε διπλοειδές ζυγωτό σαράντα έξι χρωμοσωμάτων, το οποίο ακολουθώντας μια σειρά μιτωτικών διαιρέσεων θα σχηματίσει σιγά-σιγά το έμβρυο, όμως ο θάνατος ήταν μια έννοια που τους γοήτευε, τους τρόμαζε και τους προβλημάτιζε.

Ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από ενστικτώδη περιέργεια. Ο τρόμος μαζί με την περιέργεια δημιούργησαν την πρώτη (με βάση τις περιορισμένες γνώσεις μου) θρησκεία: τον ανιμισμό, δηλαδή τη λατρεία των ψυχών.

Έτσι οι πρωτόγονοι άνθρωποι έλυσαν το ασήμαντο πρόβλημα του θανάτου και μπόρεσαν επιτέλους να ασχοληθούν με βασικότερα ζητήματα, όπως για παράδειγμα τη γενοκτονία των Μαμούθ στην ευρύτερη περιοχή τού σύγχρονου Καναδά.

Για να μην αναλώνω ψηφιακό μελάνι σε ανούσιες περιόδους που θα έχουν την τύχη της EULA, θα δώσω ένα απλό σχήμα της διαχρονικής εξέλιξης των θρησκειών, πάντα κατά τη γνώμη μου. Αν παρ' όλα αυτά αδυνατείτε να το καταλάβετε, ζητήστε βοήθεια από έναν συνεργαζόμενο με το blog θηλυκό μπαμπουίνο στο ζωολογικό κήπο της γειτονιάς σας.

Ανιμισμός (Η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος έχει ψυχή που συνεχίζει την πορεία της μετά τον θάνατο) -> Προγονολατρία (Η πεποίθηση ότι οι ψυχές των προγόνων συνεχίζουν να επηρεάζουν τις ζωές των ζωντανών και, ναι, γράφεται με γιώτα) -> Τοτεμισμός (Η πεποίθηση ότι μια ομάδα ανθρώπων έχει μια μυστικιστική σχέση με κάποιο πνευματικό ον που μπορεί να παίρνει τη μορφή κάποιου ζώου ή φυτού ώστε να επηρεάζει τις ζωές τους) -> Ζωομορφισμός (Η πεποίθηση ότι ένα ζώο είναι ιερό ως έκφανση κάποιου θεού και γι' αυτό λατρεύεται ως θεός) -> Ανθρωπομορφισμός (Η πεποίθηση ότι οι θεοί έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά).

Αξίζει να προσθέσω ότι οι πρώτες ελληνικές θεότητες ήταν ζωομορφικές (για παράδειγμα η μέλαινα Δήμητρα που είχε κεφάλι αλόγου) και αντικαταστάθηκαν αργότερα από τις αντίστοιχες και μέχρι σήμερα γνωστές ανθρωπομορφικές τους εκφάνσεις, που ήταν περισσότερο in.

Η θρησκεία, λοιπόν, λειτούργησε σαν άλλο αυγό του Κολόμβου, προκειμένου να απαλύνει τον συναισθηματικό πόνο του αποχωρισμού από ένα πεθαμένο, αγαπημένο πρόσωπο και να δώσει μια απάντηση σε δύσκολα ερωτήματα που βασάνιζαν τα απαίδευτα μυαλά, όπως η πανάρχαια φράση "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;". Χιλιάδες χρόνια μετά, ήρθε από κάποιον βαθύτατα θρησκευόμενο η σαφέστατα τεκμηριωμένη απάντηση "Ο θεός/δημιουργός έκανε την κότα και η κότα το αυγό". Το παράδοξο της απάντησης διαιωνίζεται, βέβαια, στην ορφική κοσμογονία, όπου ο θεός/δημιουργός είναι το Κοσμικό Ωόν. Εεεντάξει.

Τον ίδιο ρόλο επιτελεί σήμερα η Επιστήμη με το "Ε" της γενικότητας. Τόσο η θρησκεία, όσο και η επιστήμη βασίζονται σε αξιώματα/δόγματα, και πατώντας σε αυτά προσπαθούν να δώσουν μια εξήγηση στα αναπάντητα ερωτήματα του ανθρώπου. Η μόνη διαφορά, βέβαια, είναι ότι η επιστήμη στηρίζεται στην αυτοαμφισβήτηση, ενώ η θρησκεία στην αυθαίρετη επιλογή.

Θα αναλύσω σύντομα τον όρο "αυθαίρετη επιλογή". Σύμφωνα με τη λογική, αφού δεν υπάρχουν αποδείξεις για την ύπαρξη και την ανυπαρξία ενός πνευματικού κόσμου, τότε η συνετή και λογική στάση απέναντι στο ερώτημα "υπάρχει θεός/πνευματικός κόσμος;" είναι η πλήρης άγνοια.

Αντίθετα, ο οπαδός της ύπαρξης (ή της ανυπαρξίας) θεού/πνευματικού κόσμου, ενάντια σε κάθε λογική προσέγγιση, επιλέγει να απαντήσει καταφατικά (ή αρνητικά), αναίτια και αυθαίρετα.

Με βάση την ανωτέρω πιθανή εξέλιξη των θρησκειών καταλαβαίνω ότι το βαθύτερο αίτιο αυτής της αυθαίρετης επιλογής είναι η απορία για τον θάνατο ή η ελπίδα για μια μεταθανάτια ζωή. Θεωρώ, επομένως, αναμενόμενη την ανάγκη του πιστού να πιστεύει και να λατρεύει τον θεό του ελεύθερα. Όταν όμως αυτή η αυθαίρετη επιλογή μετουσιώνεται σε μοναδική και αδιαπραγμάτευτη αλήθεια η οποία πρέπει οπωσδήποτε να μεταλαμπαδευθεί, τότε είναι η στιγμή που πρέπει να τεθούν όρια στη θρησκευτική ελευθερία.

Κι έτσι καταλήγουμε στο εφαλτήριο της ανάρτησης. Σκιάζομαι όταν συλλογίζομαι την πιθανότητα να έπεισε εκείνος ο ιερέας κάποιον ακροατή με τον προπαγανδιστικό του λόγο. Σκιάζομαι, γιατί αυτό που έσπειρε εκείνος ο ομιλητής στη συνείδηση των γονιών ήταν ότι όχι απλά είναι θεμιτή και θεάρεστη η θρησκευτική προπαγάνδα στα νήπια, αλλά είναι παιδαγωγικώς απαραίτητη.

Πριν αποφασίσω να δημοσιεύσω αυτό το κείμενο, φρόντισα να συζητήσω με γονείς, συνομήλικους και παιδιά σχετικά με τα όσα πραγματεύομαι εδώ. Είπα, λοιπόν, σε κάποιους θρησκευόμενους γονείς ότι είναι δικαίωμά τους να επιλέγουν αυθαίρετα το αν θα πιστέψουν ή όχι σε κάποιον θεό. Όμως αυτή η επιλογή δεν κάνει απαραίτητα την πεποίθησή τους αληθή. Επομένως δεν έχουν το δικαίωμα να επηρεάζουν και να προπαγανδίζουν το νήπιο σε κάτι το οποίο είναι πιθανόν να είναι ψευδές με γνώμωνα μια προσωπική τους επιλογή/πεποίθηση.

Η απάντηση που πήρα άλλες φορές ήταν καλυμμένη με τον μανδύα τού φόβου κι άλλες φορές με αυτόν της παράδοσης. Υπήρξαν πραγματικά γονείς που υποστήριζαν ότι πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά τους "χριστιανικά", επειδή έτσι έκαναν και οι δικοί τους γονείς, επειδή έτσι γινόταν πάντα κι επειδή αυτό κάνουν όλοι. Όσο παράλογο κι αν σας ακούγεται, είναι σαν να λέμε ότι οι γονείς αυτοί θεωρούσαν θεμιτό τον πρσηλυτισμό επειδή είναι in.

Δεν θα αναλύσω αυτόν τον παραλογισμό, αλλά θα προσπαθήσω να προσεγγίσω αυτόν τον φόβο των γονιών για το παιδι τους. Αυτός ο φόβος, μετά από δειγματοληπτική έρευνα, είναι τόσο φυσικός όσο και υπερφυσικός. Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στον υπερφυσικό φόβο, καθώς είναι παράλογος. Αυτό που απάντησα σε μια τέτοια περίσταση ήταν μια ανακατασκευή προηγούμενων φράσεών μου που κατέληξε κάπως έτσι: "Η αυθαίρετη πεποίθησή σου δεν είναι απαραίτητα αληθής, επομένως καταντά παρανοϊκό να φοβάσαι για κάτι το οποίο μπορεί, δυνητικά, να είναι ψευδές".

Θα αναφερθώ όμως εκτενέστερα στον φυσικό φόβο. Φόβος ο οποίος αποτυπώνεται ξεκάθαρα στη φράση: "Ε, να μην γινει το παιδί μου χριστιανός. Να γίνει άκαρδος, παρτάκιας, βιαστής, φονιάς, εγκληματίας και σατανιστής". Παρατηρείτε ξεκάθαρα πως ο γονιός ταυτίζει τον χριστιανισμό με την ηθική και τον ανθρωπισμό, διαπράττοντας σωρεία λογικών λαθών.

Εγώ σε αυτή τη μπερδεμένη φράση απάντησα: "Είναι ορθό να ανατραφεί το παιδί με ανθρωπιστικές αρχές, χωρίς όμως να επηρεάζεται από τους γονείς του θετικά ή αρνητικά στην επιλογή θρησκείας, καθώς η θρησκευτική προπαγάνδα μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτα τραύματα στον παιδικό ψυχισμό. Είναι ορθό ο γονιός να παραδέχεται την άγνοιά του, όταν το παιδί τον ρωτά, για παράδειγμα, για τη δημιουργία του κόσμου ή του ανθρώπου".

Και η απάντηση που πήρα ήταν: "Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Η κόλαση είναι γεμάτη καλούς ανθρώπους. Στον παράδεισο πάνε οι πιστοί. Τους χλιαρούς θα τους ξεράσει ο Θεός".

Παρ' όλο τον παράλογο σκοταδισμό που συμπύκνωνε η παραπάνω φράση, εγώ έκανα ένα άλμα και αποφάσισα να κάνω μια παρουσίαση του Θεού με τη μορφή ασυμβίβαστων ενδεχομένων.

Χωρίς να ορίσω την έννοια "θεός", προχωρώ σε μια ψευτοεπιστημονική, λογική ανάλυση:

Υπάρχει Θεός ή δεν υπάρχει θεός. Αν δεν υπάρχει τότε, είτε τον λατρεύουμε είτε όχι, θα σαπίσουμε και θα γίνουμε λίπασμα για ραδίκια.

Αν υπάρχει, τότε έχουμε τα παρακάτω ενδεχόμενα.

Υπάρχει και ασχολείται με τους ανθρώπους ή υπάρχει και δεν ασχολείται με τους ανθρώπους. Αν υπάρχει και δεν ασχολείται με τους ανθρώπους, τότε, είτε τον λατρεύουμε είτε όχι, θα σαπίσουμε και θα γίνουμε λίπασμα για ραδίκια.

Αν υπάρχει και ασχολείται με τους ανθρώπους, τότε έχουμε τα παρακάτω ενδεχόμενα.

Υπάρχει, ασχολείται και θέλει το καλό των ανθρώπων (όσο γενικό κι αν ακούγεται) ή υπάρχει, ασχολείται και δεν θέλει το καλό των ανθρώπων. Το δεύτερο σημαίνει ότι θέλει το κακό των ανθρώπων (οπότε σε αυτή τη περίπτωση είναι τύραννος και εχθρός των ανθρώπων) ή ότι απλά είναι ουδέτερος (οπότε είτε τον λατρεύουμε είτε όχι, χέστηκε η φοράδα στο αλώνι).

Αν όμως υπάρχει, ασχολείται με τους ανθρώπους και θέλει το καλό τους, τότε δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο θα θεωρούσε "κακό" έναν πραγματικό secular humanist (αν δεν ξέρετε τα εγγλέζικα, ψάξτε τα) που δρα επίσης ανιδιοτελώς για το καλό των ανθρώπων.

Προσωπικά, εκτιμώ περισσότερο έναν άθεο (και όχι αγνωστικό) ανθρωπιστή, ο οποίος, αν και πιστεύει πως θα γίνει λίπασμα για τα ραδίκια, συνεχίζει να δρα προς ώφελος των ανθρώπων, από έναν θρησκευόμενο ανθρωπιστή, ο οποίος, σύμφωνα με την πίστη του, στο τέλος θα λάβει και μια θέση στον Παράδεισο ως ανταμοιβή.


Φυσικά δεν περίμενα πως τα λόγια μου θα μπορούσαν να πείσουν τον τρομοκρατημένο γονιό. Κλείνοντας τη συζήτηση, παρατήρησα απλά πως θεωρώ το καλύτερο για ένα παιδί να παιδαγωγείται με τις φιλάνθρωπες αρχές τού σχισματικού Ανθρωπισμού, χωρίς να φοβάται ο θρησκευόμενος γονιός για τη πιθανή τιμωρία αυτού ή του παιδού του από έναν επίσης φιλάνθρωπο θεό.

Και αυτό που πήρα ως απάντηση ήταν: "Όλες αυτές οι ανθρωπιστικές οργανώσεις είναι νεοεποχίτικο κόλπο του ερχόμενου αντιχρίστου για να στρέψει τον κόσμο στην αθεΐα. Πρόσεχε μη χάσεις την ψυχή σου και καταλήξεις να τιμωρείσαι στην κόλαση."

Καθ' όλη τη διάρκεια της τελευταίας του απάντησης, φυσικά, σφράγισα το μυαλό μου και ανακάλεσα από μνήμης ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της καραβίδας.


Θα υπάρξει και συνέχεια.


 Πώς τιμωρεί ο Θεός έναν μαζοχιστή;





Γκάντι, Μητέρα Τερέζα και Φίρερ, τα λέμε στην κόλαση.




Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Δεύτε λάβετε Boss


Πλήθος:
Ε τον μλκ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Δες πως είναι ρε!
Μέγας Αμνός: Αγοράζω τα πολιτικά σας δικαιώματα για 2000 € τον μήνα.
Πλήθος: Ωσαννά!




Ακολουθεί περιεκτική απάντηση ψηφοφόρου στην ερώτηση "Για ποιο λόγο ψηφίζεις Γιώργο Παπανδρέου;" :

Google Sidebar Ad: <Το 99% του πληθυσμού δεν μπορεί να δει το παρακάτω βίντεο για πάνω από 30" !!! >




Civil rights: They shouldn't be like assholes.



Είναι γεγονός ότι καθυστέρησα αυτή την ανάρτηση όσο περισσότερο μπορούσα. Προσπάθησα να καταπιώ την επικαιρότητα, να προσποιηθώ, να βουλώσω το στόμα μου με ζωντανούς αρουραίους σαν αυτοσεβούμενος διαγωνιζόμενος του παιδαγωγικού σαδοριάλιτι Fear Factor και να χαμογελάσω σκεπτόμενος την πλεονεκτική μου θέση απέναντι στα χτυπημένα από ξηρασία, λιμό και χολέρα παιδάκια της Σομαλίας. Διατηρούσα άσβεστη την ελπίδα ότι θα τα καταφέρω. Δυστυχώς, αν και η ελπίδα πεθαίνει προτελευταία, απέτυχα.

Υπήρξε μια φράση η οποία ξεχείλισε το ποτήρι. Μια φράση η οποία μου υπενθύμισε πως ο πάσχων από δαλτονισμό δεν καλύπτεται από τη συμβουλή "μόλις ανάψει το πράσινο ξεκίνα". Μια φράση, μεστή ηλιθιότητας, που κατέλαβε άμεσα την πρώτη θέση στον κατάλογο των πιο μοιρολατρικών ρήσεων που έχω ακούσει, υποσκελίζοντας το δεκαπενταχρονογκομενίστικο "Αν αγαπάς κάτι ασ' το να φύγει... Αν γυρίσει πίσω είναι δικό σου... Αν όχι δεν ήταν ποτέ...".

Ήταν η φράση: "Εμείς θα κάνουμε το κομμάτι μας και τα άλλα είναι του θεού".

Messiανισμός: Η πεποίθηση ότι αν ολόκληρος ο φετινός Παναθηναϊκός (ή/και οποιαδήποτε άλλη ποδοσφαιρική ομάδα) αντικατασταθεί από τον L. Messi, τότε αναπόφευκτα η Σούπερ Λίγδα θα ανακάμψει, θα λάμψει και θα επαναφέρει στο προσκήνιο τον από καιρό χαμένο πολιτισμό της Ατλαντίδας.

Δυστυχώς για το συντριπτικά μηδαμινό, ζωντανό δείγμα των πραγματικά σκεπτόμενων εκπροσώπων του Homo Sapiens, το είδος του messiανιστή Homo Σάπιοιens είναι πολυπλυθέστερο, πιο κουλ και έχει +73% alcohol resistance. Οπότε η επιλογή είναι μονόδρομος για τον μέσο 17χρονο noobά, που στο επόμενο level ετοιμάζεται να αποκτήσει πολιτικά δικαιώματα, ίδια για οποιοδήποτε race επιλέξει να εκπροσωπήσει στην αρχή του παιχνιδιού και άρα αδιάφορα.

Φυσικά δεν υπονοώ ότι η αδιαφορία -και ακολούθως η απραγία- είναι άμεση συνεπαγωγή της ηλικίας. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι μια καλά πλεγμένη θηλιά που αρχίζει να δένεται από το νηπιαγωγείο, την περίοδο της Κούνιας Μπέεεελας, και ολοκληρώνεται με την πρώτη οικονομική απογοήτευση επικυρωμένη από τον λόγο της Μπέλλης Στάνη. Άπαξ η θηλιά ολοκληρωθεί, δεν λύνεται ποτέ, μόνο σφίγγει και στραγγαλίζει. Σφίγγει το στέρνο με τη μορφή άγχους και στραγγαλίζει το μυαλό με τη μορφή απόγνωσης. Απόγνωσης και απογοήτευσης για τα 20, 24, 28 ή οσαδήποτε χρόνια τεχνοκρατικής εκπαίδευσης και μηδενικής πνευματικής ανάπτυξης που πήγαν, στην καλύτερη περίπτωση, χαμένα. Και μετά την απογοήτευση έρχεται ο εκνευρισμός και η οργή. Παρ' όλ' αυτά, όπως είπε στο Γόρδιον ο Αλέξανδρος, όποιος κόμπος δεν λύνεται, κόβεται.

Αρκεί όμως η οργή για να κοπεί η τόσο σφιχτή θηλιά που καταλήγει στο χέρι του νταγλαρά δήμιου; Σαφώς και όχι. Και αυτό το "σαφώς και όχι" είναι ο καταλύτης που οδηγεί τον οργισμένο δέσμιο μπροστά στην τηλεόραση. Ασφυκτιώντας από την πίεση του συστήματος, που τον μεγάλωσε από νήπιο με τη προδιάθεση να αδυνατεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο τού ελέγχου της ίδιας του της συνείδησης, καταφεύγει σε φθηνά υποκατάστατα, messiες, που θα του προσφέρουν λίγες στιγμές χαράς, δικαίωσης, αντίδρασης και ελπίδας. Μένει άπραγος επειδή νιώθει δεμένος. Μένει άπραγος επειδή πιστεύει πως η κάθε του κίνηση απέναντι στον "δυνατό" θα πάει χαμένη. Νιώθει τυλιγμένος στον ιστό της αράχνης, τόσο σφιχτά που η κάθε του απότομη κίνηση τον στραγγαλίζει ακόμη περισσότερο. Κι αν δεν του είχαν προσφέρει ούτε αυτήν την υποτιθέμενη ελευθερία λόγου, δεν θα μπορούσε καν να καταφύγει σε messiες.

Τι είναι όμως αυτό που ο δέσμιος αντιλαμβάνεται ως "ο δυνατός"; Τετρακόσια χρόνια κατοχής φαίνεται πως ήταν αρκετά για να λειτουργήσει η φυσική επιλογή εις βάρος του ανθρώπινου πνεύματος, τουλάχιστον στην δική μας περίπτωση. Περίπου έξι γενιές ανθρώπων μεγάλωσαν, εξαναγκασμένοι από το κοινωνικό τους περίγυρο και τις οικονομικοπολιτικές συγκυρίες, με επίκτητη νοοτροπία σκλάβου. Ο υπάκουος και πειθήνιος σκλάβος επιβίωνε κι έτσι αυτή η νοοτροπία μεταλαμπαδεύθηκε από γονείς σε παιδιά και από παππούδες σε εγγόνια.

Μετά από διάφορες πολιτικές αλλαγές, διαδοχικές εναλλαγές σχεδόν κάθε μορφής πολιτεύματος και απότομη έκθεση στον δυτικό καταναλωτισμό, ο πειθήνιος σκλάβος ένιωσε ότι είχε δύναμη στα χέρια του μόλις κατάφερε να αγγίξει χρήμα. Τελικά, το βαθύτατα ριζωμένο πρόβλημα της ανύπαρκτης πολιτικής συνείδησης θάφτηκε κάτω από τα ρούχα της περσινής κολλεξιόν, δυνάμωσε και έβγαλε βλαστάρι. Όσο ο νεοείλωτας είχε στα χέρια του χρήμα, όσο μπορούσε να κλέψει και να εξαπατήσει, αφού ο κλεφτοπόλεμος είχε περάσει σαν τρόπος αντίδρασης στον δυνατό Τούρκο, τόσο το βλαστάρι της ανύπαρκτης πολιτικής συνείδησης παρέμενε θαμμένο και αυτό ήταν κάτι που δεν τον απασχολούσε στο ελάχιστο. Την περίοδο που διανύουμε τώρα το βλαστάρι έχει πια ανασηκωθεί, καθώς τα πεταμένα, περσινά ρούχα -και το γενικότερο απαύγασμα του προηγούμενου υπερκαταναλωτισμού- όχι απλά ανασύρθηκαν, αλλά κοντεύουν να γίνουν είδος διατροφής. "Θα φάμε παντόφλα", που λέμε, στην κυριολεξία.

Κι έτσι καταλήξαμε στην σημερινή απόγνωση. Δεν είναι σποραδικό φαινόμενο -και υποθέτω πως όλοι θα το έχετε ζήσει- να ακούσεις το παρακάτω: "Αυτή η χώρα είναι σκατά. Όλοι κλέφτες είναι. Μας έχουν πιει το αίμα. Στη Γερμανία όλα πηγαίνουν ρολόι". Απελπισία και γενίκευση. Κι αν τους πεις "Αφού όλοι είναι κλέφτες, η χώρα έχει γίνει σκατά και σας πίνουν το αίμα, γιατί δεν κάνετε κάτι γι' αυτό;", τότε θα σου απαντήσουν "Και τι να κάνουμε εμείς; Άλλοι έχουν τη δύναμη στα χέρια". Ναι, ηλίθιοι, νεοείλωτες, χιμπατζήδες. Όμως αυτοί οι άλλοι εκμεταλλεύονται το εκλογικό σας δικαίωμα για να έχουν αυτή την αντιπροσωπευτική δύναμη στα χέρια. Αλλά πώς να ξεχωρίσει ο απολιτίκ νεοείλωτας τον βασιλιά από τον σουλτάνο και τον δικτάτορα από τον βουλευτή; Αυτό που ήξερε να κάνει καλά ως τώρα ήταν να τον κυβερνούν οι δυνατοί και αυτός να τους κλέβει. Πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του.

Η απάντηση στο "τι να κάνουμε εμείς" υπάρχει. Να μάθετε τα πολιτικά σας δικαιώματα. Πιστεύετε πως το δικαίωμα του εκλέγειν δεν σας εκφράζει; Πιστεύετε πως όλοι είναι σκατάδες και σάπιοι και ψηφίζετε άκυρο ή απέχετε από τις εκλογές; Ωραία. Να ασκήσετε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Βάλτε υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές και κάνετε την αλλαγή που θέλετε να δείτε. Η λύση είναι απλούστατη, όμως ο δέσμιος νιώθει ανήμπορος. Φοβάται μην τον ΜΑΤιάσουν. "Όλο και κάποιος άλλος θα βρεθεί για να το κάνει" θα σου πει κι ύστερα θα βρίσει για λίγο μαζί με τους Ράδιο Αρβύλα και τον Λαζόπουλο τα κακώς κείμενα της επικαιρότητας κι αφού τον εκτονώσουν έντεχνα θα πάει για ύπνο, μετρώντας ομοίους του.

Δεν είναι να απορεί κανείς, λοιπόν, που σε μια τέτοια απολιτική απελπισία ο δέσμιος καταφεύγει σε messiες πολιτικούς, πνευματικούς ή ακόμη και ποδοσφαιρικούς. Είναι τραγελαφικό η οικονομία της χώρας να βυθίζεται στον αρνητικό ημιάξονα και οι θεόχαζοι, μοιρολάτρες χιμπατζήδες να φαγώνονται σαν τα σκυλιά για την πορεία του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, παραδείγματος χάριν. Ο κόσμος καίγεται, ζώα, κι εσείς ακόμη ευνουχίζετε τον εγκέφαλό σας με ποδοσφαιρικό πιθηκισμό.

Τους καταλαβαίνω, βέβαια. Όπως διατύπωσα και παραπάνω, η θηλιά του στραγγαλισμού της συνείδησης, της σκέψης, ξεκινά να πλέκεται από τη νηπιακή ηλικία. Τότε ήταν οι Πάουερ Ρέιντζερς, μετά ήταν τα Πόκεμον, λίγο αργότερα ήταν οι ποδοσφαιρικές ομάδες και τελικά είναι τα πολιτικά κόμματα. Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, όπως φάνηκε ως τώρα. Οι δέσμιοι έμαθαν να είναι μια ζωή θεατές. Και τώρα που η ζωή τους είναι κατεστραμμένη από χέρι και η απελπισία τους έχει στραγγαλίσει, περιμένουν να πάρει ο ΠΑΟΚ κούπα για να δουν επιτέλους χαρά. Θέλουν τόσο απελπισμένα να χαρούν, να γευτούν επιτέλους την επιτυχία στη ζωή τους, που ταυτίζονται παθιασμένα με οτιδήποτε παίρνει μέρος σε αγώνα/διαγωνισμό/μάχη. Θλίβομαι όταν παρατηρώ ότι οι ελπίδες τής κατακρεουργημένης και διόλου δημιουργικής ζωής τους έχουν εναποτεθεί στα πόδια του Messi. Σαν τα πρεζόνια περιμένουν ένα γκολ να τους βγάλει για λίγο από τη μιζέρια τους.

Αλλά το χειρότερο φαινόμενο δεν είναι οι αυτονανουριζόμενοι, κοιμισμένοι, απελπισμένοι ποδοσφαιροmessiανιστές. Θέλετε να δείτε κάτι χειρότερο;



Ζητάει, λέει, συγγνώμη από τον θεό, επειδή κάναμε λάθος σαν κράτος και κακοδιαχειριστήκαμε τα χρήματα που μας δόθηκαν από την Ε.Ε. ως ευεργεσίες.

Και το κερασάκι στην τούρτα είναι ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος ως επίσημη θέση αυτής στα τρέχοντα γεγονότα (ο χρωματισμός διατηρήθηκε αυτούσιος):

H ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἕλλαδος, ἡ ὁποία συνῆλθε στὴν τακτικὴ Συνεδρία της ἀπὸ 5ης – 8ης Ὀκτωβρίου τ.ἔ., αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπευθυνθεῖ στὸ πλήρωμά της, στὸ λαὸ τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο, γιὰ νὰ μιλήσει μὲ τὴ γλώσσα τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἀγάπης.

Οἱ ἡμέρες ποὺ ζοῦμε εἶναι δύσκολες καὶ κρίσιμες. Περνᾶμε ὡς χώρα μιὰ δεινὴ οἰκονομικὴ κρίση ποὺ δημιουργεῖ στοὺς πολλοὺς ἀνασφάλεια καὶ φόβο. Δὲν γνωρίζουμε τί εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς ἔρχεται τὴν ἑπόμενη μέρα. Ἡ χώρα μας φαίνεται νὰ μὴν εἶναι πλέον ἐλεύθερη ἀλλὰ νὰ διοικεῖται ἐπὶ τῆς οὐσίας ἀπὸ τοὺς δανειστές μας. Γνωρίζουμε ὅτι πολλοὶ περιμένετε ἀπὸ τὴν ποιμαίνουσα Ἐκκλησία νὰ μιλήσει καὶ νὰ τοποθετηθεῖ πάνω στὰ γεγονότα ποὺ παρακολουθοῦμε.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὴν πατρίδα μας εἶναι πρωτόγνωρο καὶ συνταρακτικό. Μαζὶ μὲ τὴν πνευματική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ κρίση συμβαδίζει καὶ ἡ πάσης φύσεως ἀνατροπή. Πρόκειται γιὰ προσπάθεια ἐκρίζωσης καὶ ἐκθεμελίωσης πολλῶν παραδεδομένων, τὰ ὁποῖα ὣς τώρα θεωροῦνταν αὐτονόητα γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ τόπου μας. Ἀπὸ κοινωνικῆς πλευρᾶς ἐπιχειρεῖται μιὰ ἀνατροπὴ δεδομένων καὶ δικαιωμάτων καὶ μάλιστα μὲ ἕνα πρωτοφανὲς ἐπιχείρημα. Τὰ ἀπαιτοῦν τὰ μέτρα αὐτὰ οἱ δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδὴ ὅτι εἴμαστε μιὰ χώρα ὑπὸ κατοχὴν καὶ ἐκτελοῦμε ἐντολὲς τῶν κυριάρχων – δανειστῶν μας. Τὸ ἐρώτημα, τὸ ὁποῖο γεννᾶται, εἶναι ἐὰν οἱ ἀπαιτήσεις τους ἀφοροῦν μόνον σὲ οἰκονομικὰ καὶ ἀσφαλιστικὰ θέματα ἡ ἀφοροῦν καὶ στὴν πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ φυσιογνωμία τῆς Πατρίδος μας.

Μπροστὰ στὴν κατάσταση αὐτὴ ὁ κάθε λογικὸς ἄνθρωπος διερωτᾶται: Γιατί δὲν πήραμε νωρίτερα ὅλα αὐτα τὰ δύσκολα μέτρα, ποὺ σήμερα χαρακτηρίζονται ἀναγκαῖα. Ὅλες αὐτὲς τὶς παθογένειες τῆς κοινωνίας καὶ τῆς οἰκονομίας ποὺ σήμερα ἐπιχειροῦμε μὲ βίαιο τρόπο νὰ ἀλλάξουμε, γιατί δὲν τὶς ἀλλάξαμε στὴν ὥρα τους; Γιατί ἔπρεπε νὰ φθάσουμε ὣς ἐδῶ; Τὰ πρόσωπα στὴν πολιτικὴ σκηνὴ τοῦ τόπου μας εἶναι, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, τὰ ἴδια. Πῶς τότε ὑπολόγιζαν τὸ πολιτικὸ κόστος, γνωρίζοντας ὅτι ὁδηγοῦν τὴν χώρα στὴν καταστροφὴ καὶ σήμερα αἰσθάνονται ἀσφαλεῖς, γιατί ἐνεργοῦν ὡς ἐντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικὲς ἀνατροπὲς γιὰ τὶς ὁποῖες ἄλλοτε θὰ ἀναστατωνόταν ὅλη ἡ Ἑλλάδα καὶ σήμερα ἐπιβάλλονται χωρὶς σχεδὸν ἀντιδράσεις.

Ἡ οἰκονομική μας κρίση μὲ πολὺ ἁπλᾶ λόγια ὀφείλεται στὴ διαφορὰ μεταξὺ παραγωγῆς καὶ κατανάλωσης. Στὸν ἀργὸ ρυθμὸ τῆς παραγωγῆς ποὺ ἐπιτυγχάνουμε ἀπέναντι στὸ ὑψηλὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο ποὺ μάθαμε νὰ ζοῦμε. Ὅταν ὅσα καταναλώνουμε εἶναι πολὺ περισσότερα ἀπὸ ὅσα παράγουμε, τότε τὸ οἰκονομικὸ ἰσοζύγιο γέρνει πρὸς τὴν πλευρὰ τῶν ἐξόδων. Ἡ χώρα μας γιὰ νὰ ἀντεπεξέλθει, ἀναγκάζεται νὰ δανείζεται μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι τὸ διαταραγμένο ἰσοζύγιο θὰ ἀνακάμψει. Ὅταν αὐτὸ δὲν γίνεται καὶ οἱ δανειστὲς ἀπαιτοῦν τὴν ἐπιστροφὴ τῶν δανεισθέντων σὺν τόκῳ, τότε φθάνουμε στὴν κρίση καὶ στὴν χρεωκοπία. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση, ἡ ὁποία ταλαιπωρεῖ καὶ δυναστεύει τὴν χώρα μας εἶναι ἡ κορυφὴ τοῦ παγόβουνου. Εἶναι συνέπεια καὶ καρπὸς μιᾶς ἄλλης κρίσης, τῆς πνευματικῆς.

Ἤδη ἡ δυσαναλογία μεταξὺ παραγωγῆς καὶ κατανάλωσης συνιστᾶ ὄχι μόνον οἰκονομικὸ μέγεθος, ἄλλα πρωτίστως πνευματικὸ γεγονός. Σημεῖο πνευματικῆς κρίσης, τὸ ὁποῖον ἀφορᾶ τόσο στὴν ἡγεσία, ὅσο καὶ στὸν λαό. Μιὰ ἡγεσία ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ σταθεῖ ὑπεύθυνα ἀπέναντι στὸ λαό, ποὺ δὲν μπόρεσε ἢ δὲν ἤθελε νὰ μιλήσει τὴ γλώσσα τῆς ἀληθείας, ποὺ προέβαλε λαθεμένα πρότυπα, ποὺ καλλιέργησε τὶς πελατειακὲς σχέσεις, μόνο καὶ μόνο γιατί εἶχε ὡς στόχο τὴν κατοχὴ καὶ τὴ νομὴ τῆς ἐξουσίας. Μιὰ ἡγεσία ποὺ στὴν πράξη ἀποδεικνύεται ὅτι οὐσιαστικὰ ὑπονόμευσε τὰ πραγματικὰ συμφέροντα τῆς χώρας καὶ τοῦ λαοῦ.

Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἕνας λαός, ἐμεῖς, ποὺ λειτουργήσαμε ἀνεύθυνα. Παραδοθήκαμε στὴν εὐμάρεια, στὸν εὔκολο πλουτισμὸ καὶ στὴν καλοπέραση, ἐπιδοθήκαμε στὸ εὔκολο κέρδος καὶ στὴν ἐξαπάτηση. Δὲν προβληματισθήκαμε γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων. Ἡ αὐθαίρετη ἀπαίτηση δικαιωμάτων ἀπὸ συντεχνίες καὶ κοινωνικὲς ὁμάδες μὲ πλήρη ἀδιαφορία γιὰ τὴν κοινωνικὴ συνοχὴ συνετέλεσαν κατὰ ἕνα μεγάλο μέρος στὴν σημερινὴ κατάσταση.
Ἡ οὐσία τῆς Πνευματικῆς Κρίσης εἶναι ἡ ἀπουσία νοήματος ζωῆς καὶ ὁ ἐγκλωβισμὸς τοῦ ἀνθρώπου στὸ εὐθύγραμμο παρόν, δηλαδὴ ὁ ἐγκλωβισμός του στὸ ἐγωκρατούμενο ἔνστικτο. Ἕνα παρὸν χωρὶς μέλλον, χωρὶς ὅραμα. Ἕνα παρὸν καταδικασμένο στὸ ἀνιαρὸ καὶ μονότονο. Ἡ μετατροπὴ τῆς ζωῆς σ᾽ ἕνα χρονικὸ διάστημα ἀνάμεσα σὲ δύο ἡμερομηνίες, αὐτές, τῆς γέννησης καὶ τῆς ταφῆς, μὲ ἄγνωστο τὸ μεταξύ τους διαστημα. Σὲ μιὰ τέτοια προοπτικὴ τὸ ἄσκοπο συναγωνίζεται τὸ παράλογο καὶ τὸν ἄγωνα τὸν κερδίζει πάντα τὸ τραγικό. Ὅταν ἀπευθύνεσαι σὲ νέους ἄνθρωπους καὶ τοὺς ἐρωτᾶς: «γιατί παιδί μου παίρνεις ναρκωτικά;» καὶ σοῦ ἀπαντοῦν: «πέστε μου σεῖς γιατὶ νὰ μὴν πάρω; Δὲν ἐλπίζω τίποτα, δὲν περιμένω τίποτα, ἡ μόνη μου χαρὰ εἶναι ὅταν τρυπάω τὴν ἔνεση καὶ ταξιδεύω»· ἢ ὅταν ἐπισημαίνεις σὲ ἕνα νέο ἄνθρωπο ὅτι παίρνοντας ναρκωτικὰ θὰ πεθάνει καὶ ἐκεῖνος σοῦ ἀπαντᾶ μὲ ἕνα τραγικὸ χαμόγελο: «σεῖς δὲν καταλαβαίνετε ὅτι ἐγὼ παίρνω ναρκωτικά, γιὰ νὰ ζήσω», τότε ἀντιλαμβάνεσαι πόσο ἀπίστευτα ἀληθινὰ καὶ πόσο τραγικὰ ἐπίκαιρα εἶναι τὰ παραπάνω λόγια. Ἀντὶ λοιπὸν γιὰ νόημα ζωῆς κυνηγήσαμε τὴν εὐμάρεια, τὴν καλοπέραση, τὴν οἰκονομικὴ ἰσχύ.

Ὅταν ὅμως δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὅραμα ζωῆς πέρα ἀπὸ τὴν κατανάλωση, ὅταν ἡ οἰκονομικὴ δύναμη καὶ ἡ ἐπιδείξή της γίνεται ὁ μόνος τρόπος κοινωνικῆς καταξίωσης, τότε ἡ διαφθορὰ εἶναι ὁ μόνος δρόμος ζωῆς, διότι διαφορετικά, ἂν δὲν εἶσαι διεφθαρμένος, εἶσαι ἀνόητος. Ἔτσι σκέφθηκαν καὶ ἔπραξαν πολλοί, ἔτσι φθάσαμε στὴ διαφθορὰ καὶ τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ καὶ μέρους τοῦ λαοῦ μας. Τὸ ἐρώτημα – δίλημμα τοῦ Ντοστογιέφσκι «ἐλευθερία ἢ εὐτυχία;» τὸ ζοῦμε πλέον σὲ ὅλη του τὴν τραγικότητα. Διαλέξαμε μιὰ πλαστὴ εὐμάρεια καὶ χάσαμε τὴν ἐλευθερία τοῦ προσώπου μας, χάσαμε τὴν ἐλευθερία τῆς χώρας μας. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος δικαίως ἴσως τρέμει μήπως μειωθεῖ τὸ εἰσόδημά του, ἄλλα δὲν ἀνησυχεῖ τὸ ἴδιο γιὰ τὸ ἔλλειμμα παιδείας ποὺ ἀφορᾶ στὰ παιδιά του καὶ δὲν ἀγωνιᾶ γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ σβήνουν μέσα στὶς ποικίλες ἐξαρτήσεις, δὲν ἀγωνιᾶ γιὰ τὸν εὐτελισμὸ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Αὐτὴ λοιπὸν εἶναι ἡ οὐσία τῆς ἀληθινῆς κρίσης καὶ ἡ πηγὴ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης τὴν ὁποία τόσο ἀνελέητα ἐκμεταλλεύονται οἱ σύγχρονοι «ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν».

Στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας ἐμεῖς, οἱ πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε τὴν αὐτοκριτική μας, θελήσαμε νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τὶς εὐθύνες μας καὶ νὰ ἀναζητήσουμε μὲ τόλμη τὸ μερίδιο τῆς ἐνδεχόμενης δικῆς μας ὑπαιτιότητας στὴν παροῦσα κρίση. Ξέρουμε ὅτι κάποιες φορὲς σᾶς πικράναμε, σᾶς σκανδαλίσαμε ἴσως. Δὲν ἀντιδράσαμε ἄμεσα καὶ καίρια σὲ συμπεριφορὲς ποὺ σᾶς πλήγωσαν. Οἱ ἔμποροι τῆς κατεδάφισης τῆς σχέσης τοῦ λαοῦ μὲ τὴν ποιμαίνουσα Ἐκκλησία του ἐκμεταλλεύτηκαν στὸ ἔπακρο καὶ πραγματικὰ ἢ κατασκευασμένα σκάνδαλα καὶ προσπάθησαν νὰ διαρρήξουν τὴν ἐμπιστοσύνη σας στὴν Ἐκκλησία.

Θέλουμε νὰ σᾶς ποῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὸ ἀντίδοτο τῆς κατανάλωσης ὡς τρόπο ζωῆς καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ ἄσκηση. Καὶ ἐὰν ἡ κατανάλωση εἶναι τὸ τέλος, γιατί ἡ ζωὴ δὲν ἔχει νόημα, ἡ ἄσκηση εἶναι δρόμος, γιατί ὁδηγεῖ σὲ ζωὴ μὲ νόημα. Ἡ ἄσκηση δὲν εἶναι στέρηση τῆς ἀπόλαυσης, ἀλλὰ ἐμπλουτισμὸς τῆς ζωῆς μὲ νόημα. Εἶναι ἡ προπόνηση τοῦ ἀθλητῆ ποὺ ὁδηγεῖ στὸν ἀγώνα καὶ στὸ μετάλλιο καὶ αὐτὸ τὸ μετάλλιο εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ νικᾶ τὸν θάνατο, ἡ ζωὴ ποὺ πλουτίζεται μὲ τὴν ἄγαπη. Ἡ ἄσκηση εἶναι τότε ὁδὸς ἐλευθερίας, ἐναντίον τῆς δουλείας τοῦ περιττοῦ. Εἶναι αὐτὴ ἡ δουλεία ποὺ σήμερα μᾶς εὐτελίζει.

Μᾶς προβληματίζει ἡ κατάσταση τῆς Παδείας μας, γιατί τὸ σημερινὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ἀντιμετωπίζει τὸν μαθητὴ ὄχι ὡς πρόσωπο ἄλλα σὰν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ καὶ τὸ μόνο ποὺ κάνει εἶναι νὰ «τὸν φορτώνει» μὲ ὕλη ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν ὅλη του προσωπικότητα καὶ γι᾽ αὐτὸ τὰ παιδιά μας δικαιολογημένα ἀντιδροῦν. Γι᾽αὐτὸ ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ νέο Λύκειο ποὺ ἑτοιμάζεται. Πιστεύουμε ὅτι ὄντως τὰ σχολικὰ βιβλία γράφονται μὲ τὴν εὐθύνη τῆς Πολιτείας, ἀλλὰ τὸ περιεχόμενό τους ἀφορᾶ καὶ στὸν τελευταῖο Ἕλληνα πολίτη, ποὺ περιμένει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία του νὰ μεταφέρει μὲ δύναμη τὴ δική του ταπεινὴ φωνή.
Αἰσθανόμαστε ὅτι ὅλοι οἱ ἐνοριακοί μας ναοὶ πρέπει νὰ γίνουν χῶροι φιλόξενοι γιὰ τοὺς νέους μας, ὅπως εἶναι ἤδη ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτούς, στοὺς ὁποίους πολλὰ νέα παιδιὰ καταφεύγουν ζητώντας νόημα καὶ ἐλπίδα.

Ξέρουμε ὅτι ζητᾶτε ἀπὸ ἐμᾶς, τοὺς Ποιμένες σας, μιὰ Ἐκκλησία μὲ ἡρωισμό, μὲ νεῦρο, μὲ λόγο προφητικό, μὲ σύγχρονο νεανικὸ λόγο, ὄχι ἐκκοσμικευμένη, ἀλλὰ ἁγιαζόμενη καὶ ἁγιάζουσα, μιὰ Ἐκκλησία ἐλευθέρα καὶ ποιμαίνουσα μετὰ δυνάμεως. Μιὰ Ἐκκλησία ποὺ δὲν θὰ φοβᾶται νὰ ἀμυνθεῖ στὸ πονηρὸ σύστημα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἔστω κι ἂν ἡ ἀντίσταση σημαίνει διωγμὸ ἢ καὶ μαρτύριο.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ μόνος ὀργανισμὸς ποὺ μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἄμεσα δίπλα στὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν στηρίξει. Ἐκκλησία ὅμως εἴμαστε ὅλοι μας καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ δύ- ναμή μας καὶ ἡ δύναμή της. Τὴν ἑνότητα μεταξὺ τῶν ποιμένων καὶ τοῦ λαοῦ ἔχουν στόχο οἱ ἔμποροι τῶν λαῶν γι᾽ αὐτὸ προσπαθοῦν νὰ τὴν ναρκοθετήσουν. Ξέρουν ὅτι ἅμα θὰ «πατάξουν» τὸν ποιμένα, εὔκολα θὰ σκορπίσουν τὰ πρόβατα καὶ θὰ τὰ ὑποτάξουν. Διδαχθεῖτε ἀπὸ τὴν ἱστορία ὅτι ὅπου ὁ Θεὸς πολεμήθηκε, τελικὸς στόχος ἦταν ὁ ἄνθρωπος καὶ ὁ εὐτελισμός του. Ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μεγαλύτερη καταξίωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀντιμάχεται τὴν Πολιτεία, ἀλλὰ ἐκείνους ποὺ ἐκμεταλλευόμενοι τὴν Πολιτεία καὶ κρυμμένοι πίσω ἀπὸ τὴν ἐξουσία ἐπιχειροῦν νὰ σᾶς στερήσουν τὴν ἐλπίδα. Νὰ θυμάσθε ὅτι γιὰ πολλοὺς οἰκονομολόγους ἡ παροῦσα κρίση εἶναι κατασκευασμένη, εἶναι μιὰ κρίση – ἐργαλεῖο ποὺ ἀποβλέπει στὸν παγκόσμιο ἔλεγχο ἀπὸ δυνάμεις ποὺ δὲν εἶναι φιλάνθρωπες.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔχει λόγο γιὰ τὴν σημερινὴ κρίσιμη κατάσταση, διότι δὲν ἔπαψε νὰ ἀποτελεῖ σάρκα τοῦ κόσμου, μέρος τῆς Ἱστορίας. Δὲν μπορεῖ νὰ ἀνέχεται κανενὸς εἴδους ἀδικία, ἄλλα ὀφείλει νὰ δείχνει ἑτοιμότητα γιὰ μαρτυρία καὶ μαρτύριο. Γνωρίζουμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι δίπλα μας πεινοῦν, βρίσκονται σὲ ἔνδεια, ἀσφυκτιοῦν οἰκονομικά, ἡ ἀπελπισία πολλὲς φορὲς κυριεύει τὴν καρδιά τους. Τὸ γνωρίζουμε γιατί πρῶτος σταθμός τους στὴν ἀναζήτηση ἐλπίδας εἶναι ὁ Ναὸς τῆς περιοχῆς τους, ἡ ἐνορία τους. Στόχος καὶ ἀγώνας μας εἶναι ἡ κάθε ἐνορία νὰ γίνει τὸ κέντρο ἀπ᾽ ὅπου ὅλη ἡ ποιμαντικὴ δραστηριότητα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας θὰ ἀγκαλιάσει ὅλη τὴν τοπικὴ κοινωνία.

Ἀπόφασή μας εἶναι νὰ δημιουργήσουμε ἕνα παρατηρητήριο κοινωνικῶν προβλημάτων προκειμένου νὰ παρακολουθήσουμε ἀπὸ κοντὰ καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουμε μὲ τρόπο μεθοδικὸ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργεῖ ἡ παροῦσα κρίση. Στόχος μας εἶναι νὰ ἀναπτύξουμε τὸ προνοιακὸ ἔργο τῆς κάθε ἐνορίας, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει οὔτε ἕνας ἄνθρωπος ποὺ νὰ μὴν ἔχει ἕνα πιάτο φαγητό. Γνωρίζετε καὶ σεῖς ὅτι στὸ σημεῖο αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τεράστιο ἔργο. Τὸ γνωρίζετε, γιατί πολλοὶ ἀπὸ σᾶς αὐτη τὴν προσπάθεια τῆς ἐνορίας σας τὴν στηρίζετε ἐθελοντικὰ καὶ τὴν ἐνισχύετε οἰκονομικά. Σᾶς καλοῦμε νὰ πλαισιώσετε ὁ καθένας καὶ ἡ καθεμιὰ τὴν ἐνορία σας, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὶς δύσκολες αὐτὲς ὧρες.

Ὁ λαὸς μας πέρασε καὶ ἄλλοτε καὶ φτώχεια καὶ πείνα, ἀλλὰ ἄντεξε καὶ νίκησε γιατί τότε εἶχε ὁράματα. Ὅλοι μαζὶ μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε τὸν ἕνα καὶ ὁ ἕνας τοὺς πολλούς. Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωσε πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης. Μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα, συσπειρωμένοι γύρω ἀπὸ τὴν μεγάλη μας οἰκογένεια, τὴν Ἐκκλησία, ἐπισημαίνοντας τὰ λάθη μας, ἀναζητώντας νόημα ζωῆς στὴν ἀγάπη, θὰ βγοῦμε ἀπὸ αὐτὴ τὴν δύσκολη ὥρα.

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



πηγή κειμένου: https://christianvivliografia.wordpress.com/2010/12/19/ἡ-ἱερὰ-σύνοδος-πρὸς-τὸν-λαό/


Οι συγγραφείς του παραπάνω, θρασύτατα προπαγανδιστικού κειμένου προσπαθούν, για όσους δεν το κατάλαβαν, να εκμεταλλευτούν την οικονομική αστάθεια και την απελπισία του αναγνώστη προκειμένου να τον πάρουν με το μέρος της εκκλησίας. Ο κόσμος καίγεται και η ιεραρχία προσπαθεί να μαζέψει πιστούς.

Αλλά το χειρότερο δεν είναι ούτε η προπαγάνδα, ούτε οι τύψεις που δημιουργεί, δυνητικά, η δέηση του Άνθιμου στον πιστό.

Το χειρότερο είναι αυτό: "Γνωρίζουμε ὅτι πολλοὶ περιμένετε ἀπὸ τὴν ποιμαίνουσα Ἐκκλησία νὰ μιλήσει καὶ νὰ τοποθετηθεῖ πάνω στὰ γεγονότα ποὺ παρακολουθοῦμε".

Νομίζω πως τώρα κατανοείτε πλήρως τον όρο "messiανισμός".

Δυστυχώς τα πράγματα θα συνεχίσουν να κυλούν έτσι. Όχι ότι πιστεύω πως γράφοντας αυτό το κείμενο κατάφερα να αλλάξω κάτι. Οι αλλαγές θέλουν χρόνο και αγώνα. Αγώνα προσωπικό και συλλογικό. Αγώνα συνείδησης. Αναλογιστείτε, τουλάχιστον, πως τα πολιτικά σας δικαιώματα, αυτά που λαμβάνετε ακούραστα στα 18 σας, ήταν ο λόγος για τον οποίο πολέμησαν και διώχτηκαν δεκάδες ελεύθερα πνεύματα πριν από σας. Ελπίζω πως δεν θα χρειαστεί να τα στερηθείτε για να τα εκτιμήσετε. Αγνοήστε τους messiες και πάρτε τη μοίρα σας στα χέρια σας. Έχετε το πολιτικό δικαίωμα να το κάνετε.

Τι περιμένετε πια, σκλάβοι; Παιδομάζωμα;




Εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη.
Εσείς βελάστε περιμένοντας να φέξει.



La rabia del pueblo

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Tu quoque

Αριστερά: Κεφάλα!


"Όταν το λάθος είναι από κοινού αποδεκτό, θεωρείται σωστό;"

Αυτή η ερώτηση βασάνιζε το μυαλό του, καθώς τα κίτρινα μάτια του, γουρλωμένα σαν του Κυριάκου Μητ$τ@κε, κολλημένα σαν ακροδεξιός στο βήμα της Βουλής και κενά σαν το κρανίο πολιτικά χειραφετημένου υπερήλικα ψηφοφόρου, προσπαθούσαν να συνηθίσουν στην ανάγνωση του επιστημονικού συγγράμματος, που είχε περισσότερα ορθογραφικά λάθη ανά γραμμή κι από ρατσιστικό, begging-for-thumbs-up σχόλιο δυσλεκτικού δεκατριάχρονου Έλληνα νεοναζί κάτω από βίντεο στο Youtube με θέμα τους κωφάλαλους Πακιστανούς.

"Δειγματοληπτημένο σήμα;" απόρησε. Σκέτη φρίκη. Τα σωθικά του ανακατεύτηκαν, συσπάστηκαν και περιστράφηκαν, αποτέλεσμα που ως τότε μπορούσε να επιφέρει μόνο ο εκρηκτικός συνδυασμός Αλλου Φαν Παρκ, Μπιγκ Μακ, Κουβά των Κέι Εφ Σι και 500ml Κόκα Κόλα Λάιτ. Η τελευταία φορά που είχε σφυροκοπηθεί τόσο άσχημα από αγραμματοσύνη ήταν σε κάποια συζήτηση σχετικά με τον Βουδισμό, κατά τη διάρκεια της οποίας ακούστηκε η φράση: "Τι; Εκτρέφουν λάμα στο Θιβέτ;".

Έριξε ένα mini headbang βγάζοντας τη μπλούζα του και την περιέστρεψε πάνω από το κεφάλι του σαν οπαδός των Πυξ Λαξ για να συνέλθει. Τα αυτοκρατορικά του τζιτζίκια έτριζαν ανυπόμονα σαν χαλασμένοι μεντεσέδες περιμένοντας να τα βατραχοπεδιλώσει και η φασαρία τους δεν βοηθούσε καθόλου την κατάσταση. Γέμισε ένα νεροπίστολο με το φθηνότερο σπορέλαιο των Lidl και τα ψέκασε για να μετριάσει το τρίξιμο. Στην παρτίδα των τζιτζικοβατραχοπέδιλων, που είχε παραγγείλει από το eBay για μισό cent, όλα τα κομμάτια ήταν 2 νούμερα μικρότερα, πράγμα περίεργο καθώς ο πωλητής με το όνομα hw1749 φαινόταν αρκετά αξιόπιστος, οπότε υπέθεσε πως το λάδι θα βοηθούσε επί προσθέτως τα τζιτζικόποδα να γλιστρήσουν ευκολότερα μέσα στο τζιτζικιβατραχοπέδιλο.

"Δυο τρυγόνια", σκέφτηκε και άνοιξε το κουτί με τις τσίχλες. Διάλεξε την πιο παχιά και την έβαλε στο ράμφος του ενώ αυτή τιτίβιζε απεγνωσμένα. Θυμόταν από παλιά ότι ο εκνευρισμός του μειωνόταν σημαντικά με το μάσημα τσίχλας. Αποφάσισε να κάνει μια σύντομη έρευνα. Φτερουγογράφησε την άγνωστη "λέξη" "δειγματοληπτημένο" που συνάντησε στο επιστημονικό σύγγραμμα μέσα στο search box του Google και πάλεψε με το Enter 3 φορές μέχρι να το πετύχει ανάμεσα στα άλλα πλήκτρα, μιμούμενος ολιγόλεπτη μάχη δακτυλοανάπηρης γριάς με το κουμπί στάσης αστικού λεωφορείου. Ανοιγόκλεισε τις μεμβράνες των ματιών του μπροστά στο αποτέλεσμα: "Περίπου 214 αποτελέσματα".

Πήρε μια ανάσα και παραλίγο να πνιγεί από αναρρόφηση καταπίνοντας την παχιά τσίχλα που μετά μανίας προσπαθούσε να ξεφύγει από το ράμφος του. Πέρασαν 2 δευτερόλεπτα σιγής κι ύστερα έγραψε στο search box τη σωστή μορφή της λέξης: "δειγματειλημμένο". Η πικρή πραγματικότητα τον κατακεραύνωσε, όπως ο φιλάνθρωπος Ζευς τον Ασκληπιό: "Η αναζήτηση - δειγματειλημμένο - δε βρήκε κάποιο έγγραφο".

Προσπάθησε για μια στιγμή, αντιγράφοντας τη λογική των ISFJ, να δικαιολογήσει την αγραμματοσύνη των συγγραφέων που μάλλον έβγαλαν το Γυμνάσιο με μέσο, αλλά ύστερα κατάλαβε πως μια παγκόσμια συνωμοσία των Εβραίων, των Illuminati, του Σόρος και του Πάπα για τη στοχευμένη αντικατάσταση του είλημμαι από το ληπτήσομαι δεν ήταν ικανοποιητική εξήγηση, τουλάχιστον όχι σε αυτή την περίπτωση. Όμως εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο κούκος του ρολογιού του έσκουξε δώδεκα φορές υπενθυμίζοντάς του πως έπρεπε να τρέξει σαν τον Ace Ventura στην τελευταία σκηνή του When Nature Calls ουρλιάζοντας αλαφιασμένα, αν ήθελε να προλάβει την εξέταση στα Ηλεκτρομαγνητικά Πεδία.

Πέταξε ένα χλωρό κουκουνάρι στον κούκο, παγίδευσε τα αυτοκρατορικά τζιτζίκια στο πρώτο πρόχειρο σκάφανδρο του 19ου αιώνα που βρήκε μπροστά του, φτυάρισε με το φτυάρι-πόγκο του telemarketing μερικές δεκάδες βιβλία δεξιά-αριστερά για να ανοίξει δρόμο προς το παράθυρο και φούνταρε αναμαλλιασμένος, αντιγράφοντας την καλαίσθητη, πιτερ-τζακσονική παραλλαγή της αυτοκτονίας του Ντένεθορ Β' με σαλτάρισμα από την κορυφή της Γκόντορ, που έκανε την κάσα του Τόλκιν να τρίζει σαν τα πόδια των απετάλωτων τζιτζικιών.

Λίγη ώρα μετά βρισκόταν σε ένα αμφιθέατρο, έτοιμος να ιερεξεταστεί. Ο επί δώδεκα μέρες χαλασμένος κλιματισμός της αίθουσας δεν φάνηκε να τον πτοεί στο ελάχιστο. Σκεφτόταν ότι άλλοι άνθρωποι είχαν αντιμετωπίσει πολύ χειρότερες καταστάσεις στη ζωή τους, όπως για παράδειγμα οι τρωγλοδύτες που χαραμίζουν 20 χρόνια από τη ζωή τους εξορύσσοντας ακατέργαστα διαμάντια τα οποία ανταλλάσσουν με ανθρωποφάγες πολυεθνικές για ένα κομμάτι ψωμί ή η νεόπλουτη Κολωνακιώτισσα που χαράμισε 20 χρόνια από τη ζωή της δίπλα στον ζάπλουτο ετοιμοθάνατο γέρο που αποδείχτηκε Μαθουσάλας για να φάει το 1/10 της περουσίας που του αφαίμαξε σε ένα κολιέ φτιαγμένο από τα προαναφερθέντα ακατέργαστα διαμάντια ή ο Γιώργος Παπανδρέου.

Σε λίγη ώρα μοιράστηκαν τα θέματα. Τα κοίταξε με μισό μάτι. Τα κοίταξε με ολόκληρο μάτι. Τα κοίταξε με τα δυο μάτια. Τα κοίταξε και με το τρίτο μάτι του και τότε όλα έγιναν ξεκάθαρα. Θα έπαιρνε τις απαντήσεις με τον σίγουρο τρόπο: μέσω channeling. Έτσι κι έκανε, αλλά ο πρώτος νεκρός ή κάτι-σαν-νεκρός που άκουσε την επίκλησή του ήταν ο εδροκένταυρος του μαθήματος. Συμβιβάστηκε με τις βουλές της σχεδόν-άλλης-πλευράς και έκανε το αίτημά του μέσα από την προστατευτική κλείδα δυνατά και καθαρά: "Η εξίσωση του Νόμου της Άνωσης που είναι απαραίτητη για το τρίτο θέμα γιατί δεν μας δίνεται;".

Ο σύνδεσμος των δυο κόσμων δέχτηκε το αίτημά του και απάντησε με στόμφο και μεγαλοπρέπεια: "Όχι. Να το θυμηθείτε. Ηλεκτρολόγοι είστε. Αυτά είναι γενικές γνώσεις." Έκλεισε για λίγο τα μάτια του και πήρε μια ανάσα πριν απευθυνθεί ξανά στο πλάσμα: "Ναι. Εδώ όμως είναι η εξέταση των Η/Μ πεδίων, όχι το Ποιος θέλει να γίνει Εκατομμυριούχος". Ο σύνδεσμος οργίστηκε και εμφάνισε μια σειρά κοφτερά, μαύρα δόντια: "Είναι βασικές γνώσεις. Πρέπει να τα ξέρετε από το Γυμνάσιο αυτά", είπε και σιώπησε καθώς γυρνούσε την πλάτη του για να λήξει τη σεάνς.

Εκείνος διατήρησε την ψυχραιμία του, υιοθέτησε ύφος δέκα καρδηναλίων, τριών κριτών χορευτικού τηλεδιαγωνισμού κι ενός αντιπροέδρου της ΠΑΣΟΚινής Κυβέρνησης και αλάλαξε την κατάλυση της τελετής: "Επίσης στο τελευταίο θέμα το -θεωρείστε- στην προστακτική γράφεται με ήτα. Βασικές γνώσεις δημοτικού". Το πνεύμα οργίστηκε, φούσκωσε, το βούλωσε κι εξαφανίστηκε εκνευρισμένο, καθώς εκείνος ψιθύριζε λίγο πριν ξαναβυθιστεί στις απόκρυφες σκέψεις του: "Tu quoque".



Πόσοι ηλεκτρολόγοι χρειάζονται για να φτιάξουν ένα κλιματιστικό;

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Τραγιά, καημένα μου τραγιά

Δεξιό αρνί: Θα πάμε Σύνταγμα, ρε;

Αριστερό αρνί:
Bah.





Θυμάμαι πως πριν αρκετές βδομάδες, τότε που η αγανάκτησή μου για το δυσοίωνο μέλλον μου είχε χτυπήσει κόκκινο, είχα δεχθεί αρκετές παροτρύνσεις να δημοσιεύσω αυτό.

Προηγήθηκαν κάποιες συζητήσεις στις οποίες μου δόθηκε η ευκαιρία να απαριθμήσω τις προτάσεις μου, οι οποίες τότε ακούγονταν λιγότερο ρεαλιστικές κι από το φινάλε του Χάρι Πότερ, αλλά πολύ πιο καινοτόμες. Θυμάμαι πως είχα πει σε κάποιον τότε: "Ωραία, εγώ θα το γράψω και θα δούμε σε κανα μήνα". Κι ύστερα από μερικές βδομάδες, εντελώς τυχαία, το μάτι μου έπεσε στο group των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα. In your loserface, Τζ. Ρόουλινγκ.

Μετά από τη συγκέντρωση μισού εκατομμυρίου απαυδημένων πολιτών έξω από την ευρύτατη περιοχή της Βουλής την προπερασμένη Κυριακή πίστεψα ότι δεν θα χρειαζόταν να δημοσιεύσω τίποτα σχετικό ξανά. Κι όμως η κατάληξη ήταν αναπάντεχη σαν ταινία του Steven Seagal.

Προχθές, την Κυριακή, γυρνώντας από το Σύνταγμα, έτυχε να ακούσω μια σύντομη κουβέντα μεταξύ δυο γραιών: "Α δεν εχει πολύ κοσμο σήμερα. Το διέλυσαν. Ε κουραστηκαν μαλλον."

Το αποτέλεσμα ήταν να μπω σε έναν δαιδαλώδη, μονοδιάστατο λαβύρινθο έντονου προβληματισμού και διεξοδικής ανάλυσης, τα πορίσματα της οποίας παρατίθενται παρακάτω.

Με γνώμονα τις συγκεντρώσεις αγανάκτησης μπορούμε να κατατάξουμε τους Μπέλληνες πολίτες στις ακόλουθες κατηγορίες:

Αυτοί που παρίστανται και αυτοί που δεν παρίστανται.

Αυτοι που παρίστανται, τώρα, μπορούν με τη σειρά τους να διαχωριστούν σε τρεις υποκατηγορίες:

Αυτοί που παρίστανται για τον χαβαλέ (πιθηκαγκούρια), αυτοί που παρίστανται για να καταστρέψουν τη διαμαρτυρία εκ των έσω (προβιοκάτορες) κι αυτοί που παρίστανται για να πιέσουν με την παρουσία τους και να διαμαρτυρηθούν.

Αυτοί που δεν παρίστανται μπορούν, επίσης, να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες:

Αυτοί που νοιάζονται και στηρίζουν τη διαμαρτυρία νοερά, αυτοί που δεν νοιάζονται (αρνιτιστές) κι αυτοί που την αποδοκιμάζουν (τερψίπρωκτοι).

Προβιοκάτσια: Η δόλια υποκίνηση ενεργειών που αποσκοπούν σε ξέσπασμα βίας, πρόκληση σύγχυσης και εκ των έσω εμφύτευση διασπαστικών τάσεων σε κοινωνικές ομάδες ατόμων και συγκεντρώσεις αυτών. Η προβιοκάτσια διενεργείται πάντα με δόλια διείσδυση στους κόλπους της στοχοποιημένης συγκέντρωσης από καλοπληρωμένους, προβιοφορεμένους λύκους.

Αρνιτισμός: Η τάση για απερίσκεπτη απόρριψη ή αντίσταση με το στανιό (εκ της στάνης) σε προτάσεις ή εντολές. Ο θιασώτης του αρνιτισμού αναγνωρίζεται από τους καναπεδόσχημους γλουτούς του κι από την χαρακτηριστική απάντηση που δίνει εξίσου σε οποιαδήποτε εποικοδομητική ή καταστροφική πρόταση του γίνει, η οποία ομοιάζει με βαριεστημένο βέλασμα: "Bah." (ελλ. "Μπα.")

Για τους αποδοκιμαστές θα σχολιάσω ελάχιστα πράγματα. Στην πλειοψηφία τους είναι ήδη κωματόσκοιλα, οπότε δεν θα έπρεπε να μας ξενίζει ο τομαρισμός τους. Στην παρούσα φάση, κι ενώ στο Σύνταγμα γίνεται σφαγή μετά από επιτυχημένη δράση των κυβαρνητικών προβιοκατόρων, αυτοί θα ετοιμάζονται για κάποιο πάρτι στην Μύκωλο, όπου και σκοπεύουν να περάσουν τους υπόλοιπους 2 μήνες του Καλοκέρατου. Γνήσιοι εκπρόσωποι του Χόμο Σάπιοιενς Σάπιοιενς (βλ. επόμενη ανάρτηση).

Απο άποψη αξιοποίησης χρόνου θεωρώ αποδοτικότερο το να διδάξω στον βρόντο την τέχνη της διαλεκτικής από το να σχολιάσω εκτενώς τους προβιοκάτορες. Αρκεί να αναφέρω το παρακάτω:

Από χθες το Κυνοβόλιο είναι περικυκλωμένο από το αγανακτισμένο πλήθος, το οποίο δεν άφησε πολλές διεξόδους διαφυγής για τους Βολευτές. Οπότε φαντάζομαι πως τους πέρασε από την κοπριά μέσα στο κεφάλι τους να χρησιμοποιήσουν τα υπό του Εθνικού Κήπου τούνελ που συνδέουν το Κυνοβόλιο με την Ρώσικη Εκκλησία στην οδό Φιλελλήνων και το υπόγειο του Μεγάλη Βρετάνια. Καθώς όμως αυτός με τον οποίο τα φάγαμε μαζί και μερικοί ακόμη τόφαλοι δεν θα χωρούσαν στις μουχλιασμένες στοές, η ιδέα έφυγε γρηγορότερα κι από τον καμαριερολάγνο Στρος Καν. Επόμενο ήταν λοιπόν να ξαμολήσουν μερικούς προβιοκράτορες για να προκαλέσουν αρκετή σύγχυση ώστε να φυγαδευθούν τα τομάρια τους σε περίπτωση ανάγκης.

Μετά από το σύντομο σχόλιο θα πηδήξω τους προβιοκράτορες χωρίς τύψεις και θα απευθυνθώ στους αρνιτιστές.

Ανακοινώθηκε νέα επερχόμενη μείωση σε μισθούς και συντάξεις. Σε λίγο καιρό θα σκοτώνεστε με τις γάτες για το ποιος θα πρωτοφάει από τα σκουπίδια.

Σταματήστε να κρίνετε από τον καναπέ το αποτέλεσμα των διαδηλώσεων.

Σταματήστε να λαμβάνετε τις υποθέσεις σαν πραγματικότητα. Η ερώτηση "αν η διαδήλωση δεν πετύχει;" δεν είναι στερεή βάση για να θρονιάσετε τον κώλο σας επί αυτής.

Έχει την ίδια πρακτική αξία με το "αν η γιαγιά μου είχε το Μ...... στο κεφάλι τι θα ήταν;". Μην βιάζεστε να απαντήσετε.



Κι αυτός έχει το Μ στο κεφάλι. Σας μοιάζει για κουμπαράς;


Αντί να αναρωτιέστε για το αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, σηκωθείτε να το γεμίσετε. Αλλά δεν θα σας υποδείξω εγώ πως να κάνετε τη δουλειά σας. Σαφώς. Αυτό το κάνουν ήδη άλλοι. Απόψε, λοιπόν, ελπίζω να καταλάβετε ότι όχι απλά κοντεύουν να κατασχέσουν τη ζωή την παιδιών σας, αλλά να την καταχέσουν πανηγυρικά. Δράστε κατά βούληση.



Οι "Αγανακτισμένοι" μπορεί να είναι απλά ένα die Mpelle που θα ξεθυμάνει. Από την άλλη, ίσως και να εκραγεί καταπνίγοντας βίαια τόσο τους 300 που κάνουν τους Κινέζους, όσο και τις έμβιες ασπίδες τους, επαληθεύοντας μονομιάς τις παροιμίες: "όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια" και "όποιος δεν παίρνει από λόγια, παίρνει από έργα".

Εγώ, πάντως, σίγουρα κέρδισα το στοίχημα που έβαλα τον Απρίλιο. Ο Μπέλληνας ξύπνησε, συσπειρώθηκε με τους ομοίους του, κατάλαβε τα ψεγάδια της Κοπροεδρευόμενης Κυνοβολευτικής Βλημοκρατίας, αγανάκτισε, κατέβηκε στο Σύνταγμα και τώρα διεκδικεί άμεσα τα πολιτικά του δικαιώματα. Διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή.


Μένος για όλους, φόλα για έναν.



Απόψε μπαίνει τελεία στα κόμματα.



They have guns. We have guts.

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Τα φαινόμενα επαιτούν


Πηλέας
(Δεξιά): Δώσε μου
δέκα λεπτά και θα δω τι μπορώ να κάνω με το θέμα σου.

Ιάσονας
(Αριστερά): Δυο
cents έχω πάνω μου κι αυτά χρωστούμενα. Με γη και ύδωρ βολεύεσαι;

Πηλέας
: Αυτή τη
χρυσή προβιά τη σκοτώνεις;

Ιάσονας
: Με
έγδαρες.





Παρατηρώ, συχνά-πυκνά, κάποια σχόλια στο blog να υπογραμμίζουν την αστεία φύση των δημοσιεύσεων και άλλα να προσπαθούν ζοριζόμενα σαν παχύ έντερο κατά τη διάρκεια αποβολής των προϊόντων πέψης μπανάνας και κουλουριού να τις καταβαραθρώσουν, χαρακτηρίζοντας αυτές επιεικώς σαχλές.

Θλίβομαι διότι αποδεικνύεται ότι δεν σας έχω δώσει να καταλάβετε την σοβαρότητα τη σκατάστασης. Συνηθίζω να χρησιμοποιώ στα κείμενά μου λογχοπαίγνια. Επινοημένες, δηλαδή, λέξεις που συνειρμικά εμφανίζουν στον αναγνώστη το λανθάνον μήνυμα που είναι φτιαγμένες να μεταφέρουν, σαν τα ψυχροπολεμικά δελφίνια-καμικάζι που ποτέ δεν εκπαίδευσαν οι ΗΠΑ και οι Σοβιετικοί. Η κατανόηση αυτών των λέξεων μοιάζει με tap dancing πάνω στην αιχμή μιας λόγχης. Αν έχεις τη μύγα θα σε τσιμπήσει στη μύτη, θα σε μυγιάσει, θα γλιστρήσεις και θα οβελιστείς ακαριαία.

Θα ήθελα, επομένως, να παρατηρήσω το κάτωθι:


Οι αναρτήσεις μου δεν γράφονται με στόχο να είναι αστείες, ούτε "μεταξύ σοβαρού και αστείου". Μεταξύ σοβαρού και αστείου υπάρχει μόνο το "και".


Κι αφού το ζήτημα ξεκαθάρισε πλήρως, θα αρχίσω τώρα να περιστρέφομαι γύρω από τον σημερινό θεματικό μου άξονα, αγγίζοντάς τον ελάχιστα σαν λυγερή ανατολικοευρωπαία σερβιτόρα σε πριβέ κλαμπ της Αλεξανδρούπολης, διεγείροντας τη σκέψη σας με τα αφράτα, σαγηνευτικά εγκεφαλικά μου κύτταρα.

Έτυχε τις προάλλες να υποκλέψω με το καλό μου αυτί μια συνομιλία μεταξύ δυο γυναικών, μιας γύρω στα είκοσι πέντε και μιας στα πενήντα, η οποία κατέληγε στο ερώτημα: "Πώς είναι δυνατόν να ξεχρεώσουμε τα δάνεια που πήραμε, όταν σαν χώρα παράγουμε ελάχιστα έως καθόλου;"

Η απάντηση, που καθότι σαδιστής δεν τους έδωσα, ήταν απλούστατη και σαφώς και δεν θα την αρθρώσω ούτε και τώρα.

Ανακάλυψα, όμως, πρόσφατα αυτή τη σελίδα: http://www.forologoumenos.gr/ , όπου και διαπίστωσα ότι χρωστάω περίπου τριάντα χιλιάδες ευρώ. Όπως θα παρατηρήσατε στη σελίδα το χρέος ανεβαίνει κάθε δευτερόλεπτο και ως εκ τούτου θα πρέπει να βιαστούμε, και με τις δυο έννοιες της λέξης, αν θέλουμε να κάνουμε την καλύτερη δυνατή αποπλήρωση.

Βλέποντας ένα τέτοιο υπέρογκο χρέος, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι να αποποιηθώ την εθνικότητά μου και να γίνω Ουαγκανός πολίτης. Μετά το ξανασκέφτομαι και καταλαβαίνω ότι αν το κάνω θα θεωρούμαι δικαίως ρίψασπις. Οπότε ας υποθέσουμε ότι δεν σκοπεύω να αλλάξω υπηκοότητα. Οι λύσεις είναι δυο: Ή θα αλλάξω χώρα (πράγμα που θα μου αποφέρει το ίδιο όφελος με την αλλαγή της υπηκοότητας) ή θα κάτσω εδώ και θα πληρώνω, μέχρι το μεδούλι μου να γίνει κόπρανα γαιοσκωλήκων.

Μεταναστεύοντας, ομολογουμένως, το πρόβλημά μου έχει λυθεί άμεσα. Ας υποθέσουμε όμως ότι δεν έχω σκοπό να αφήσω την ιδιοκτησία μου και να εγκατασταθώ μόνιμα σε μια πλουσιότερη χώρα. Τι στης μάνας μου θα κάνω για να επιβιώσω εντός συνόρων;

Θα αναγκαστώ να πληρώσω τα 30 000+ ευρώ που μου αναλογούν, εξαιτίας της πατροναρισμένης πολιτικής που ακολούθησαν κυβαρνήσεις οι οποίες εκλέχθηκαν από τις τομαριστικές ψήφους τρίτων; Ακόμη και σε είδος να τους πλήρωνα, με το ακριβοθώρητο κορμί μου, θα με έκλεβαν. Τι είδους ρέστα να πάρεις όταν πληρώνεις σε είδος;

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της Κοπροεδρευόμενης Κυνοβολευτικής Βλημοκρατίας θα μου πείτε.

Κι εδώ είναι που θα έλεγε κάποιος: Τριάντα χιλιάρικα χρωστάμε; Να τους τα δώσουμε να πάνε στα κομμάτια επιτέλους!

Και θα είχε δίκιο να το πει αυτό, καθώς αγνοεί ότι μέχρι και το τελευταίο λεπτό που έχει στη τσέπη του αντιπροσωπεύει χρέος. Τα λεφτά σας δεν σας ανήκουν, αγαπητοί.


Κοπροεδρευόμενη Κυνοβολευτική Βλημοκρατία: [Το πολίτευμα της Μπελλάδος] Οι λέξεις μιλούν μόνες τους.

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτή η χώρα χρωστάει από την ανεξαρτησία της. Κι εδώ έρχεται το φυσικό ερώτημα: Γιατί χρωστάει;

Θα ήθελα να σας παραπέμψω σε ένα άρθρο του Δημήτρη Φωτιάδη, που αναδημοσιεύθηκε σε αυτή τη σελίδα, και αναφέρεται στα ληστρικά δάνεια της ανεξαρτησίας του έθνους.

«Οι Έλληνες πλερώσανε για να 'χουν τους Βαβαρούς κι έπειτα ξαναπλέρωσαν για να τους ξεφορτωθούν»


Δυστυχώς οι Μπέλληνες ακόμη τους πληρώνουν.

Και να 'ταν μόνο αυτό. Τόσα χρόνια υπό τουρκογερμανικές κατοχές και δεν έχουμε πάρει cent αποζημίωσης. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η πολεμική αποζημίωση της χώρας μας από την Ιταλία (για τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε εδώ) ήταν 3 τρένα.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 αποκτώνται 3 ιταλικές αυτοκινητάμαξες BREDA, οι οποίες δόθηκαν ως πολεμική αποζημίωση στην χώρα μας από την Ιταλία, γνωστές σαν «Οτομοτρίς». Για την εποχή τους αποτελούσαν υπερπολυτελές μέσο μεταφοράς, γρήγορο και άνετο. Σε σύγκριση με σημερινή εποχή, στην περιοχή μας δεν υπάρχουν αντίστοιχης ποιότητας και ασφάλειας μεταφορικές υπηρεσίες ακόμα.

Μια ζωή καρπαζοεισπράκτορες πια;


Βλέποντας τα παραπάνω παραδείγματα άρχισα να αναρωτιέμαι αν υπάρχει μια αναλυτική κατάσταση του δημοσίου χρέους που καλούμαι να εξοφλήσω. Πόσα χρωστάμε, σε ποιον, πότε ζητήθηκε το δάνειο, πόσοι είναι οι τόκοι μέχρι σήμερα; Κι επίσης: Πόσα μας χρωστάνε από πολεμικές αποζημιώσεις οι γνωστοί κατακτητές μας και γιατί δεν τα έχουμε λάβει μέχρι σήμερα; Αν έχετε κάτι τέτοιο υπόψιν παρακαλώ να με διαφωτίσετε.

Αν όμως δεν έχετε κάτι τέτοιο υπόψιν προτείνω να το απαιτήσουμε. Άμεσα.

Δυστυχώς αρκετοί διαβάζοντας τα παραπάνω θα πουν: Έλα, μωρέ, τι μπορούμε να αλλάξουμε εμείς; Σιγά, το πολύ-πολύ να σηκωθούμε να φύγουμε.

Σε αυτούς εγώ θα απαντήσω ότι δεν τους αξίζουν τα πολιτικά τους δικαιώματα. Γιατί αυτοί δεν είναι πολίτες. Αυτοί είναι Ραγιάδες. [Αραβικής προέλευσης λέξη (ράγι=κοπάδι)]

Σε μια, έστω και υποτιθέμενη, δημοκρατία οι πολίτες έχουν τη δύναμη και το δικαίωμα να ελέγχουν αυτούς που διαχειρίζονται τις προβιές τους. Δυστυχώς για τους Ραγιάδες η διαφορά ανάμεσα σε δημοκρατία και απόλυτη μοναρχία είναι αδιάφορη. Ας έχουμε να φάμε κι ας κάνουν οι μεγάλοι ό,τι θέλουν, θα ακούσεις να σου λένε. Ρήσεις μοιρολατρών που έχασαν τη θέληση για μια καλύτερη ζωή.

Αν αυτή η τομαριστική νοοτροπία δεν αλλάξει σύντομα η χώρα δεν θα κηρύξει απλά πτώχευση. Η χώρα θα ξεπουληθεί.

Κι αν αναρωτιέστε τι εννοώ λέγοντας τομαριστική νοοτροπία θα αναφέρω δυο παραδείγματα που έφτασαν στα αυτιά μου από πολύ αξιόπιστες πηγές:

  • Μηχανικός, μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης, που είχε αναλάβει δημόσιο έργο κάπου στην Αττική, ανάγκασε τους υπαλλήλους του να περνούν καθημερινά το αυτοκίνητό του από τα διόδια στην Αθήνα για να φαίνεται ότι πηγαινοερχόταν από και προς τη Θεσσαλονίκη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πήρε από το κράτος επιστρεφόμενα τα χρήματα που σπατάλησε στα διόδια για να προσφέρει τις υποτιθέμενες υπηρεσίες του. Και μιλάμε για πολλά χρήματα.
  • Αγρότες σε κάμπο της Μακεδονίας άφηναν τα δέντρα τους φορτωμένα και περίμεναν να τα χτυπήσει το χαλάζι για να ζητήσουν ύστερα αποζημίωση χαλαζόπτωσης.

Τι σχέση έχουν αυτά τα δυο περιστατικά; Αποδεικνύουν ότι η νοοτροπία "κλέψε για να πλουτίσεις" εφαρμόστηκε από εκπροσώπους δυο αντιδιαμετρικών οικονομικών καστών, αγνοώντας ότι το "κλέψε" δεν αναφερόταν σε κανέναν άλλον παρά τον ίδιο τους τον γείτονα, συμπολίτη και συνάνθρωπο.

Εξαιτίας τέτοιων μικροεξαπατήσεων από απατεώνες πολίτες και άλλων, τεραστίων από Πωλειτ'ηΚούς καταλήξαμε σήμερα σε ένα απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα. Άκουσα για οικογενειάρχες που, καθότι άνεργοι, αναγκάζονται να ζητούν από φίλους και γνωστούς ένα ευρώ για να πάρουν ψωμί για τα παιδιά τους. Αυτή την εξαθλίωση θέλετε να αφήσετε στα παιδιά σας, Μπέλληνες;

Έχουν μαλλιάσει τα πλήκτρα μου να γράφουν και η γλώσσα μου να λέει. Δεν είμαι μηδενιστής. Δεν αφορίζω στείρα. Δεν είμαι φυγόπονος. Έχω να σας προτείνω ένα βήμα προς τη λύση:

Αλλάξτε μυαλό.
Αποκτήστε παιδεία.
Σταματήστε να κλέβετε κι αρχίστε να δουλεύετε.
Ασκήστε τα πολιτικά σας δικαιώματα.
Διεκδικήστε το δικαίωμά σας να ξέρετε τα πάντα γύρω από το χρέος που προήλθε από κακοδιαχείριση των αντιπροσώπων σας, το οποίο εσείς τελικά θα πληρώσετε.
Απαιτήστε την εφαρμογή του νόμου και την τιμωρία όσων έκλεψαν και τσέπωσαν τον κόπο άλλων.
Διεκδικήστε τις πολεμικές σας αποζημιώσεις.
Συσπειρωθείτε επιτέλους πέρα από κομματικές και οικονομικές διαφορές. Σας είχαν το μαχαίρι στο μεδούλι τόσα χρόνια και δεν παίρνατε χαμπάρι. Τώρα έφτασε στην τσέπη σας. Εκεί που σας πονάει περισσότερο.
Συγκεντρωθείτε έξω από την Βουλή Σας και απαιτήστε ειρηνικά όλα τα παραπάνω.
Ζητήστε αστυνομική προστασία στη συγκέντρωση, έτσι ώστε κανένας πληρωμένος κυβερνητικός αναρχικός να μην την αμαυρώσει.
Ζητήστε τη διαμαρτυρία, την παράσταση και τη συμπαράσταση των αστυνομικών αρχών. Δεν είναι εκείνοι οι εχθροί. Στην ίδια μοίρα βρίσκονται. Πιόνια στη σκακιέρα των μαριονετών που επιλέξατε να σας εκπροσωπούν στη δική Σας Βουλή.
Για μια φορά στη ζωή σας ακούστε τα ρητά: "Διαίρει και βασίλευε" και "Ισχύς εν τηι ενώσηι" και εφαρμόστε το νόημά τους.
Σταματήστε να επαιτείτε κι αρχίστε να απαιτείτε.

Κι έτσι ίσως να γίνει ένα πρώτο βήμα προς ένα καλύτερο μέλλον.

Έτσι ίσως τα παιδιά σας να μη σας τρίψουν κάποτε στη μούρη το πόσο ανάξιοι ήσασταν όταν καταριόσασταν τις απατεωνιές, ξεσπώντας μπροστά στις εικόνες του "Ράδιο Αρβύλα" και του "Αλ Τσαντιριού", αλλά κατουριόσασταν μόλις ερχόταν η ώρα να πράξετε.


Εξαλείψτε επιτέλους το φαινόμενο του μηδενιστικού τομαρισμού.

Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω εκείνη την εικόνα που χαράχτηκε στο μυαλό μου ένα μεσημέρι κατά την επιστροφή μου με το αστικό από τον σταθμό των ΚΤΕΛ Κηφισού. Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνο το αποστεωμένο κορίτσι που είχε σωριαστεί σαν σακί μπροστά στα σκαλιά μιας πολυκατοικίας, ίσως μετά από υπερβολική δόση. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τους δυο "ανθρώπους" που πέρασαν από πάνω της, μιλώντας στο τηλέφωνο, και συνέχισαν τον δρόμο τους με τομαριστική απάθεια.


Κοιτάξτε την εξαθλίωση στην οποία περιήλθαμε. Αλλάξτε μυαλά. Βγάλτε τις παρωπίδες, κοιτάξτε το πρόβλημα στα μάτια και αντιμετωπίστε το.

Γιατί δυστυχώς:


Στα μάτια ενός τυφλού ο κύβος του Ρούμπικ δεν χρειάζεται επίλυση.



Όχι, δεν έφαγα αρνί, αγαπητοί Αδερφοφαγάδες. Κανίβαλος είμαι;